Dr.Murat Özveri "Tozkoparan"

Mustafa Serdar bey ve değerli arkadaşlar,

Bu videolar ile ilgili kısa açıklamalar yapayım isterim. İlk video, Kore yayıyla Kore stili atış yapan bir Batılıya ait. Diğer videolarımızı da You Tube'a yükleyen sevgili okçu arkadaşımız Adnan Akgün'ın yüklemiş olduğu bir videoya yollanmış cevabî görüntüler bu. Kore okçuluğu pek çok açıdan Türk okçuluğuna benziyor, hatta Kore yayı da diğer Asya yaylarına göre Türk yayına en çok benzeyeni. 2007'nin Mayıs ayında Güney Kore hükümetinin sponsorluğunda Kore'ye giderek 1. Dünya Geleneksel Okçuluk Festivali'ne (I. WTAF) katılmıştım. Orada hem diğer dünya okçuluk ekollerini hem Kore atış stilini yakından inceleme fırsatı bulmuştum. Bu festivalle ilgili görüntülere You Tube'da "I. WTAF" yazarak ulaşabilirsiniz. Bunlardan birinde Türk geleneksel okçuluğunu temsilen, Yeniçeri kostümü giyerek yaptığım atış demo'su da olacak. Burada Macar yapımı bir Türk yayı replikası ve okçu arkadaşlarımızdan Mümin Seren'in yaptığı bir "puta" (geleneksel Osmanlı ok hedefi) replikası kullandım.

İkinci videoda, bir Alman meraklının isteği üzerine çektiğimiz, Türk-Asya ekolünde ok atarken başparmağa takılan okçu yüzüğünün (zihgîr, şast, küştuvan gibi isimler alır) kullanılışının demonstrasyonunu görüyorsunuz. Üçüncü video, Macaristan'da katıldığımız geleneksel okçuluk yarışmasından sonra sıcağı sıcağına ülkemizde düzenlediğimiz geleneksel okçuluk yarışması. Maltepe Stadı'nda düzenlediğimiz bu yarışmada, Türk ve Moğol yayı replikaları kullanıp zihgîr ile ok atan arkadaşlarımızn katılımı ile gerçekleşti ve Türkiye'de bir ilk oldu. Düşünün ki, bundan 4 yıl önce bu stille atış yapabilen kimse yoktu ülkemizde. Dikkatli ve temkinli adımlarla ilerliyor olmamıza rağmen aldığımız yol bir hayli iyi galiba. Kullandığmız 3 boyutlu (3-D) hedefler "home-made" olduğundan komik gözükse de büyüklük ve mesafe olarak FITA saha okçuluğu normlarına uygun. Umuyorum ki bahar aylarıyla beraber başka yarışmalar da düzenleriz.

Dereceye girenlerde soldan birinci, beni sitenize üye olmaya teşvik eden Şükrü Mergen.

Mustafa Serdar bey, ilginize teşekkür ederim.

M.

Sayın Hocam
Sizlere çok teşekkür ederim.Bir ata silahı olan okçuluk hakkatten bana göre ülkemizde olduça cılız kalmakta.Enteresan olaraka silaha ve tarihine düşkün olan milletimizin ata yadigarı bu silaha ilgisi nedense oldukça az.
Bunun sebebi birazda bana göre bilgisizliktente kaynaklanıyor olabilir.Okçuluk olayına bende bir zaman merak sardıma ama bu uğraşımız başlamadan bitti zira o zaman taşradayız internette yok konu hakkında bilgi yada ekipmana ulaşmak imkansız gibi nasıl yapıcaz, yapamıyacaz tabi aynende bu hevesimizde bu şekilde kursağımızda kaldı.
Dileğim şudur ki inşallah bundan sonraki bir atış buluşmamızda sizleri ve bu olayla alakalı arkadaşlarınızıda aramızda görüp ve konu hakkında direk sizden bilgi alıp, birkaç atışı canlı görebilme şansını yakalamaktır.
Tarihle alakalı geçen hadiselerde okçuların etkinliğini o kadar çok merak etmişimdir ki anlatamam. Bir ara duyduğum Osmanlıda ok olayının oldukça ilerlediği, hatta Anadolunun belirli yerlerinde bazı köylerin sırf bu iş üzerine çalıştığı gibi enteresan hikayeler oldukça kulak kabartmışımdır.Ama tabi bu sadece duymaklla kaldı.Ne yazıkki okların gücünü menzilini bir türlü canlı görme fırsatımız olmadı.

Kusura bakmayın. Şimdi kontrol ettim de You Tube'de WTAF "2007 WTAF" olarak geçiyor. Türk savaş okçuluğunun demo'sunu yaparken çekilen görüntüleri de buldum.

Bundan 3 ay sonra, Ağustos 2007'de Macaristan'daki yarışmada olduğu gibi (fotoğrafları forumumuzda var), kostüm vs. açısından tarihî gerçeklere uymaya özen gösterdim. Bu sebeple, yıllardır kesmediğim sakalımı kesip bıyıklarımı uzattım. Çünkü Yeniçeriler, tıpkı diğer devşirmeler gibi ("bîrun erkânı" denilen seçkin bir azınlık hariç olmak üzere) sakal bırakamazdı.

Diz çökerek, geriye dönerek, sağ elde yedek okları tutup yayı üst üste hızlı besleyerek atış yapmak, yayların daha kısa olduğu ve zihgîr kullanılan Doğu stillerine özgü tekniklerdir. Asya okçuluğunun en önemli temsilcisi, teknik ve malzemede doruğa ulaşmış olan Osmanlılardır. Osmanlılar da bildiğiniz gibi Spadan Adası'nın güneyinde bir ada devleti değildir. Bu topraklarda yaşamış, öz be öz atalarımızdır. Bizim neslin (bugün 40 yaş civarınd olanların) dedeleri, hatta büyük önderimiz Mustafa kemal Atatürk, sadece iki nesil öncesi Osmanlı'ydı. Maalesef kültürümüzün altın gibi parlayan parçaları bize unutturuldu. Eski Türkçe'ye sanki başka bir dilmiş gibi "Osmanlıca" deniyor; kendi ecdadımızdan, "Japonlar" der gibi "Osmanlılar" diye bahsediyoruz.

Bugün yabancı uzmanların da fikir birliğine vardığı bir nokta, Türk okçuluğunun va yaycılığının tarih boyunca mümkün olabilecek en üst seviye ulaştığıdır. Samurayın kılıcı kılıçlar arasında neyse, Osmanlı yayı yaylar arasında odur. Acı olan kendi değerlerimizi bilmememiz, bunlara sahip çıkmada zaaf göstermemizdir.

Benim de arzum en kısa zamanda siz havalı silah tutkunları ile bir araya gelmek ve bilgi paylaşımında bulunmak.

Söylediğiniz gibi köyler Osmanlı'da vardı. Bunlar okluk ağaç keser İstanbul'a yollarlardı. Ordunun yolu üzerinde, ordunun muhtelif ihtiyaçlarını karşılayan esnaf köyleri de vardı. Mesela Macaristan seferine çıkıldığında ordunun savaş alanına varması 3 ay sürüyordu (Yeniçeriler yürüdüğü ve ağır silahlar taşındığı için). Lojistik destek yoldan sağlanıyordu. Diyelim ki bu yürüyüşün 2. ayında 20.000 yeniçerinin 12.000 tanesinin çarığı deliniyor. Güzergâhın tam bu kısmında çarıkçı esnafının ikamet ettiği bir köy oluyordu. Böylece ordu gereksiz yük taşımamış oluyordu.

Okların da bu şekilde tedarik edildiğini sanıyorum. Bununla ilgili belgeye rastlamadım, ancak adı "Okçular" olan köylerden birinde (Fethiye'ye bağlı ama Marmaris'e yakın Dalyan'da) bununla ilgili bir araştrma yaptım. Bu beldenin Doğu seferlerine gidilirken kullanılan İpek Yolu üzerinde olmayışı veya Batıya düzenlenen seferlerde gidilen yolun tersinde olması beni şaşırttı ama sonra, Kanunî Sultan Süleyman'ın Rodos seferini Marmaris'i üs olarak kullanarak yaptığını buldum. Marmaris Dalyan'a sadece 80 km uzakta. Faunasında sazlıklar var ve bunlardan kolay üretilen, ucuz ("at-unut") tarzı savaş okları yapılmış olması kuvvetle muhtemel. Akdeniz'i bir Türk gölü haline getiren ve bir kısmı sonradan Kaptan-ı Deryâ'lığa yükseltilen korsanların da bu doğal limana gelip oklarını tedarik etmiş olmaları akla yakın.

Köylülerle yaptığım sohbetlerden edindiğim bilgiden, köyün adının dayanması muhtemel başka tarihî senaryolar da ortaya çıktı. Kısmet olursa bunları da bir makale olarak toplamak istiyorum. Ama ordu ihtiyacına cevap veren bir esnaf köyü olması ihtimali en kuvvetli ihtimallerden biri.