Kendi imkanlarımızla ok ve yay yapmak

paylaşım için teşekkür ederim

Hocam ellerinize sağlık, çok güzel bir çalışma. Gerçekten ilgimi çekti

Saygılarımla.

paylaşım için teşekkürler,güzel bir çalışma yapmışsınız ve eğlenceli de olmuş sizin için,

zamanında biz kamışın ucuna tenekeden 3 gen şeklinde bir parça kesip,bu parçayı düzgün bir şekilde kıvıra kıvıra ucunu sivrileştirirdik,diğer açık bölümüde kamışa girerdi,güzelde uçardı kamış havada,

tekrardan teşekkürler

Güzel paylaşım. Teşekkürler, müsait bir zamanımda denemek isterim.

Tebrikler güzel çalışma.Fırsatım olursa deneyeceğim. Nasıl kullanımı falan?

Arkadasim paylasim icin tesekkurler.

Bu arada Cem Bey neredesiniz? Konu sizin uzmanlik alaniniza giriyor.

Yorumlarinizi merak ediyorum dogrusu

elinize sağlık .güzel çalışma olmuş.
paylaşım için teşekkürler.

Elinize sağlık. Video eklenebilirse daha heyecanlı bir başlık olurdu

bulenth yazdı:

Arkadasim paylasim icin tesekkurler.

Bu arada Cem Bey neredesiniz? Konu sizin uzmanlik alaniniza giriyor.

Yorumlarinizi merak ediyorum dogrusu

Buradayım Bülentciğim ama benim işim ok "atmak"... İmali konusunda senden çok şey bilmiyorumdur inan... Arkadaşımızın yaptığı çalışma takdire şayan fakat o ok isabetli olarak 3 m. gitmez maalesef... Osmanlılarda oklar yaş ağaçlar kil kalıplara konup fırınlandıktan (yaklaşık 200 kez) sonra şekillendiriliyormuş... Öyle sazla mazla olacak şey değil yani... Fakat dediğim gibi, takdire şayan bir çalışma, en azından "ben yaptım oldu" mantığında değil kazudo arkadaşımız...

Sevgiler,

kazudo yazdı:

Cem abi yorumun için teşekkür ederim. Haklısın güzel bir yay yapmak çok zor bir iş zaten bende belirttim bunu. Bizim bu oku yaparkenki amacımız evdeki imkanları kullanarak bir şey yapmaktı. Atış gücüne ve mesafesine gelince güzel bir ok bulamadağımız için tam gücünü öğrenemedik. Saz ların kurumasını bekliyoruz. Sazlar kurur kurumaz video ya çekip bu okların gerçek güçlerini sizlerle paylaşırım. Sizden ricam bana ok yapımı konusunda varsa bilgileriniz yardımınız lazım. SAYGILARIMLA

Sevgili kazudo, dediğim gibi ben ok ve yay yapımında bilgili değilim... Okçuyum ve iyi de ok atarım ama "al şu tüyleri de şu oku tüyle" dersen aval aval bakarım... Rıdvanın sitesini bulmuşsun, o sana benden çok daha fazla bilgi aktarabilir, adımı da verirsen çok daha fazla ilgilenir...

Sevgiler,
Cem Balcı

Osmanli devrinde yay yapimi hakkinda

YAY
Yayların boyu 11-12 tutam [*2] dır.

Yay birinci, orta, ikinci boy olmak üzere üç boy olur.

Umûmîyetle dört parçadır: Ağaç, tutkal, sinir, kemik.

En büyük yay 115, en hafif yay da 95 dirhem [*3] den fazla veyâ noksan olmamalıdır.

Yapılışı güç ve büyük bir dikkat isteyen yay hassâsîyetini asırlarca muhâfaza edebilir.

Bâzı kuvvetli pehlivanlar 115 dirhemden daha ağır yaylar kullanmışlardır. Bursa’lı Şûcâ yıldız menzili taşını 107, Tozkoparan İskender Edirne’deki menzil taşını 130 dirhemlik yaylarla yapmışlardır.

Yay Ağacı

En iyi yay ağacı Gerede’de yetişen Akça ağaçtır. Tutkalı çok fazla emerler. Bu karaağaçların ihtiyâr gövdeleri kesilir, kökten çıkan sürgünler iki bilek kalınlığında olunca yerden 25 santim kadar yukarıdan 13-14 tutam kesilir. Ortadan eşit olarak iki kısma ayrılır. Bir kazandaki soğuk suda üç gün bekletilir. Üç günden sonra kazanın altına ateş yakılarak kaynatılır. Bu kaynama süresi de üç gündür. Sonra ağaçlar çıkarılır. Talaş alevine tutulur. Biraz suyunu çektikten sonra tutkala yatırılır. Ağacın tutkalı iyice emmesi beklenir.

Bu işlemden sonra ağaç, kalın tahtalara oyulmuş, iki ucu içine kıvrık kalıplara sıkıştırılır ve urganlarla bağlanır. Asıl i’mâl devri kalıptan çıkarıldıktan sonra başlar. Kurulduktan sonra dış tarafa gelecek kısmına sinir yapıştırılır.

Yay ağacı 10 yıl bekletildikten sonra işlemeye alınır.

Tutkal

Tutkal yay ağacına elastıkîyet veren bir maddedir. Yayın en mühim maddesini teşkîl eden tutkal, çok titiz hazırlanan bir maddedir. Yay tutkalları bilhassa Gelibolu civârındaki Çakal (Çokal) köyünde yapılır ve bu isimle anılır.

Sinir

En iyi sinir için, Trakya’da yetişen inek ve öküzlerin ayak bileklerinden diz kapaklarına kadar olan sinirler bir araya toplanır, yıkanır, kurutulur, kaynatılır ve eritilir. Bu erime sinirlerin lif lif ayrılmasını te’mîn eder, Sinir, yayın kurulduktan sonra dış tarafına gelen kısmına i’tinâ ile döşenir.

Bu hesâblar öylesine incedir ki, meselâ puta yaylarına öküz siniri, menzil yaylarına inek siniri döşenir. Bu işlem yaya müthiş bir elastikîyet verir.

Kemik (Boynuz)

Yay kemiği tâbîr edilen boynuz bilhassa mandaların boynuzlarının dış kenarından yapılır. Boynuzun en sert yerleri de kenarlarıdır. Menemen yöresinde yetişen uzun boynuzlu genç öküzlerin boynuzları makbûldür. Boynuzların dış kenarları kökten uca kadar bir kapak hâlinde kesilir. Kazanda kaynatılır. Sonra çam alevinde yumuşatılır ve düzeltilir. Dar tahta kalıplara sıkıştırıldıktan sonra kurutulur, yay tahtasına Çakal tutkalı ile yapıştırılır, üzeri raspa edilir.

Çelik

Kabzanın tam orta kısmına isâbet eden ve iki boynuzun arasında kalan iki milimlik aralığa beyaz bir kemik yerleştirilir ki buna da çelik denir.

Çile

Çile, yayın iki ucuna takılan ve oku fırlatmaya yarayan bir kaytandır. Harp yaylarında çile yerine koyun ve keçi gibi hayvanların bağırsaklarından yapılan gâyet kuvvetli bir ip kullanılır. Çile saf ipektir. Günlerce kaynatıldıktan sonra gölge yerde kurutulmaya bırakılır. Sonra bükülerek ip hâline getirilir. Çile yalnız yarışma yaylarına takılır.

Özel bilgiler

Yaylar i’mâl edilirken meşhûr ustalar ağaç yağlanmasın diye yağlı yemek, kuru fasulye yemezler, yayı odun veyâ kömür dumanından bucak bucak saklarlar. Bundan sonra eğer süslenecekse yayın dış kenarına altın yaldızlarla resimler yapılır, çile takılacak yer açılır, cilâsı tamamlandıktan sonra yay i’mâli tamamlanmış olur.

Tılsım

Türk yayları ile Avrupa yayları arasında ilk bakışta dikkati pek çekmeyen fakat bilhassa uzun mesâfe atışlarında çok lüzûmlu olan bir özellik vardır. Türk yaylarında kabza çıkıntısı dışa doğrudur. Beden kısmının kasan gezine yakın olan taraflarında hissedilir bir kalınlık vardır. Tanguç (tonguç) başlığı denilen kısım ise bir ayın iki ucu gibi muntazam kıvrılmaz ve içeri doğru eğiktir. Bu iki özellik yüzlerce yıllık denemelerden sonra elde edilmiştir.

Yayın da kılıç gibi incelik ve tılsımları Avrupa’lar tarafından bir türlü keşfedilememiştir.

Yayın Kurulması

Yay kurulmadan önce uçları içe kapanıktır. Okçu bu uçları tutup kabza kısmını dizine dayar, iki ucu tersine kıvıra kıvıra birbirlerine yaklaştırır ve kirişi takar. Atışlardan sonra yay boşaltılır yâni kiriş çıkartılır. Yay da kurulmadan önceki hâlini alır. Yay rutûbetsiz bir ortamda duvara asılarak korunur. Yarışma yaylarının uçları halkadan yeni çözülmüş yaylar gibi içeriye fazlaca kıvrık değildir.

E be Bülentciğim, madem bu kadar bilgin var neden bana soruyorsun

Sevgiler,

Yok vallahi, konu acılmısken merakımı uyandırdı azıcık arastırayım dedim.

"Hazreti Google" sagolsun