Serdar102 tarafından yazılan gönderiler

SAVAŞ KAHRAMANI ATATÜRK

Dünyanın gelmiş, geçmiş

En büyük savaş kahramanı

Kimdir diye sorsalar

Mustafa Kemal Atatürk derim.

* * * *

Dünyanın merkezi konumundaki

Anadolu'da, binlerce yıldır

Yüzlerce medeniyet gelmiş, geçmiş

İki binli yıllarda Anadolu'da yaşayan insanlar,

Bu medeniyetlerin kaçta kaçını biliyor?

* * * *

Dünyanın pek çok ülkesinden

Daha fazla nüfusa sahip İstanbul

28-9-2021 tarihi itibarıyla 16 milyon

Kazdıkça altından medeniyet çıkıyor.

* * * *

Dünyanın en büyük medeniyet

Başkenti İstanbul'dur.

Zamanın durduramadığı

Saatlerin sessiz çaldığı İstanbul.

* * * *

İstanbul'u ilk fethedeni herkes biliyor

İstanbul'u ikinci kez fetheden Atatürk'tür.

İstanbul bir daha düşman eline geçmemeli

İstanbul özgür olmalı, Türk olmalı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

-----------------------------------------------------

ATATÜRK'TEN YANA TARAFIM

Atatürk, Türkiye Cumhuriyeti'ni kurduktan sonra

Asıl savaşımız şimdi başlıyor, dedi.

Ağaçları kesmedi, bataklıkları kuruttu

Yeni tarım alanları ortaya çıktı

* * * *

O zamanlar Anadolu'da

40 bin tane köy vardı

Köylülere tarla, bahçe verdi

Köylü, buraları ekip biçti

Aç karnını doyurdu, mutlu oldu.

* * * *

Yollar, köprüler yaptı

Fabrikalar kurdu

Buralarda binlerce işçiye

İş imkanı sağladı

* * * *

Modern ve çağdaş okullar açtı

Öğrencilerin geleceğe yönelik

Bilgi ve beceriyle donanmasını sağladı

Bilimin ve aklın çizgisinden ayrılmadı.

* * * *

Atatürk'ten yana tarafım

Atatürk, Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde

Yaşayan herkesi Türk olarak kabul eder

Türk şereflidir, onurludur

Vatanına ihanet etmez.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

--------------------------------------------

BİZ MUSTAFA KEMAL'İN ASKERLERİYİZ

Gelecek nesiller

Rahat etsinler diye

Çanakkale'deydik.

* * * *

Çanakkale'ye gelip

Evine, köyüne geri dönemeyen

Çanakkale'ye gelip

Kimi bir gün

Kimi bir buçuk yıl

Ömür törpüleyen

Yarı aç, yarı tok

Bazen tam aç

Kahramanca savaşan

Düşmana geçit vermeyen

Canını dişine takan

Sadece kazanmayı düşünen

Türk Askerleriyiz.

* * * *

Biz binlerceydik

On binlerceydik

Yüz binlerceydik

Çoğumuzun adını kimse bilmedi

Hayatımızı bir kurşuna

Bir bombaya satmadık

Direndik, yıkılmadık, yenilmedik

Bizi yenmek isteyenleri ezip geçtik.

* * * *

Biz Mustafa Kemal'in askerleriyiz

O, gelmeden önce siperleri gerilere

Daha gerilere kaydıran

O, geldikten sonra zafere

İmza atan Türk askerleriyiz.

* * * *

Alman komutan Liman Von Sanders gitti

Yerine Türk komutan Mustafa Kemal geldi

Topçulara ateş etmeyin, bekleyin, diyen

Alman komutan gitti

Ateş, ateş diyen Mustafa Kemal geldi.

* * * *

Mustafa Kemal İngiliz gemilerini

Çanakkale Boğazı'nın

Karanlık sularına gömdü

Anadolu'nun Türk yurdu

Olmasını istemeyen

İngilizlere dersini verdi.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

---------------------------------------------

KARA KALPAKLI ATLI

Karşıdan gelen bir atlı

Atlı kara kalpaklı

Bakışları pek dertli

Çehresi çok sertti.

* * * *

Atlı geldi, attan indi.

Bendeki merak dindi.

Beynimdeki düşman sindi.

Çünkü gelen bir dosttu.

* * * *

Ben O'nu tanıyordum.

Her an adını anıyordum.

Mustafa Kemal diyordum.

Mustafa Kemal Atatürk diyordum.

* * * *

Atatürk beni tanımadı.

Sen de kimsin böyle, diye sordu.

Gelecekten geldiğimi söyledim.

Tarih 11-10-2020 dedim.

* * * *

" Demek 100 yıl sonrasından geldin.

Dur, hiç boşuna konuşma

Beni tanıdın, kim olduğumu biliyorsun

Türkiye Cumhuriyeti'nde yaşıyorsun. "

* * * *

Evet, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyım.

Bundan gurur duyuyorum.

Önderim, liderim de sensin

Seni yere- göğe sığdıramıyorum.

* * * *

" Demek başardım, bunu biliyordum.

Türkiye Cumhuriyeti kurulacak diyordum.

Yedi değil, yetmiş düvel gelse de

Zafer kazanacağımdan emindim.

* * * *

İçerideki düşman dışarıdakinden hırslı

Özgürlük ateşini söndürmekte kararlı

Padişahtan umudunu kesen herkes

Benim hür bayrağım altında toplanmalı.

* * * *

Ben Anadolu'nun Türk Yurdu olmasında kararlıyım.

Bunun için gereken ne varsa yapacağım.

Planlarımı zafer üstüne kurgulayacağım.

Baskı altındaki milletlere örnek olacağım. "

* * * *

Sen çok yaşa emi yüzyılın savaşçısı

Anadoluyu işgal etti, düşman ordusu

Yoktur Türk Askeri'nde düşman korkusu

Çoktur düşman askerinde Mustafa Kemal korkusu.

* * * *

Kara kalpaklı atlı

Topuktan gelen bir selam verdi.

Atına atladığı gibi

Doludizgin uzaklaştı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

MUSTAFA KEMAL ÇANAKKALE'DE

Mustafa Kemal, Çanakkale'ye geldiği zaman

Bombalar sağda, solda patlıyordu

İngiliz gemileri

Dakikada 60 bomba atan toplarıyla

Siperlere nefes aldırmıyordu.

* * * *

O anda bir aslan kükremesi duyuldu

Bu ülke sahipsiz değil diyordu

Bizden sonrası karanlık diyordu

Hücum diyordu, korkmayalım diyordu.

* * * *

Anzaklar, sabaha karşı

Çanakkale'ye çıkartma yapıyordu

Sabahın 4 buçuğunda

Onları orada bekleyenler vardı

Sağ elinde şimşek, sol elinde yıldırım

Sağ elinde kılıç, sol elinde tabanca

Sağ elinde Anadolu, sol elinde Trakya

Mustafa Kemal ve Türk Askeri

Aç, tasır, savaştılar, yenilmediler

Yendiler, zafer kazandılar.

* * * *

Karanlık varsa aydınlığa koşacaksın

Aydınlıktaysan karanlıktan korkmayacaksın

Kötüden, zalimden kaçmayacaksın

Özgürlüğün için, savaşacaksın

Sessiz durursan, yerinde oturursan

Zalimin zulmüne dur demezsen

Beynindeki prangaları söküp atmazsan

Gelecek yıllar sana acımaz.

* * * *

Haydi, benim de, ben liderim de

Lider olmak için, çaba sarf et

En önde sen ol, en önde sen koş

Türk Halkı'nın peşinden geldiğini göreceksin.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

---------------------------------------------------------

ATATÜRK VE DÜNYA TARİHİ

Dünya tarihini

Yeniden yazmak isterdim

Kalem elimde, kağıt önümde

Hiç bir tehdide bağlı kalmadan

Özgün düşünme yeteneğimi kullanarak

Dünyadaki yaşamı kurgulamak isterdim.

* * * *

Vatan savunması hariç

Komşu ülkelere saldıran

Kralları, şahları, padişahları

Devre dışı bırakarak

Dünya tarihini

Atatürk ile aydınlatmak isterdim.

* * * *

Atatürk vatanını savundu

Düşmanlara karşı koydu

Yurduna saldıran düşmanlara

Biz bu sınırlar içinde

Özgür ve bağımsız yaşamaktan başka

Bir şey istemiyoruz, dedi.

* * * *

Düşmanlar, bunu kabul etmedi

Baskısını artırdı

Dört bir yandan Anadolu'ya saldırdı

Atatürk, Türk Halkı'yla tek vücut oldu

Savaştı ve galip geldi

Anadolu'yu düşmanlardan temizledi

Yepyeni bir devlet kurdu.

Adı: Türkiye Cumhuriyeti.

* * * *

Türkiye Cumhuriyeti

Sınırları içinde yaşayan herkes

Atatürk'ü sever ve devrimlerine sahip çıkar

Sadece gerçeklere inanır

Atatürk gerçeğini kabul eder

Beyninde bir ışık yakar

O ışığın önderliğinde

Kültür yolunu aydınlatır

Yeni nesil insanlara yaşam sunar.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

-----------------------------------------------

ATATÜRK GELDİĞİ GİBİ GİTTİ

Sen bu yurdu kurtardın

Türkiye Cumhuriyeti'ni kurdun

Tarihe ismini

Altın harflerle yazdırdın, diyerek,

Bir marş söylüyordum.

* * * *

Birden odanın ortasına

Bir bomba düştü

Ortalığı toz-duman kapladı

Göz gözü görmez oldu.

* * * *

Ben askerde havancıydım

Bombalara alışıktım

İleri gözetleyiciydim

Belimde kasatura

Elimde telsiz, göğsümde dürbün

Havan atışı yaptırmak için,

Dağa, tepeye çıkardım

Havan ile hedefin uzaklığını

Hesap eder, ikinci atışta

Hedefi 12'den vururdum.

* * * *

Tepemden bombalar geçerdi

Ben bombadan korkmam

Bomba benden korkar, derdim.

Ben Türk Askeri'yim.

Türk Askeri hiçbir şeyden korkmaz.

* * * *

Dediğim doğru çıktı

Türk Askeri korkmadı

Odanın ortasına bomba düştüğünde

Oturduğum yerden ayağa kalktım

Her türlü saldırıya hazırdım.

* * * *

Göz gözü görmeye başladığında

Odanın ortasında bir kahraman belirdi

Ben bu kahramanı çok iyi tanıyordum

O kahraman Mustafa Kemal Atatürk

Bunu biliyordum.

* * * *

Atatürk sağa- sola bakındı

Benden başkasını göremedi

Sen kimsin, adın ne,

Bugünün tarihi nedir, diye sordu.

* * * *

Ben Serdar Yıldırım,

Bugün 29-Mayıs-2021 dedim.

* * * *

Atatürk: Türk Askeri bombadan korkmaz

Türk Askeri yenilmez

Türk Askeri esir düşmez

Türk Askeri galip gelir

Yurduna saldıran düşmanlara karşı koyar, dedi.

* * * *

Odanın ortasına bir bomba daha düştü

Ortalığı toz-duman kapladı

Göz gözü görmez oldu

Atatürk geldiği gibi gitti.

* * * *

Bir saat kendime gelemedim

Odanın ortasında dört döndüm

Ben kendimi gerçek sanırdım

Atatürk gerçeği karşısında

Hayal bile değilmişim.

* * * *

Şimdilerde Anadolu'da

Atatürk, en büyük önder ve lider

Türk insanı vatanını çok seven

Atatürk'e minnettar.

SON

--------------------------------------------------

TÜRK DEVRİMİ

Devrim, karanlığın yok olması

Aydınlığın başlamasıdır

Devrim, yeniliklere ayak uydurmak

Çağdaşlaşmak, medenileşmektir.

* * * *

Yüzyıllar ötesinde kalmış fikirler

Zamanla geçerliliğini kaybeder

Yeni düşünceler ortaya çıkar

Bu değişim sonsuza dek sürer.

* * * *

Büyük Vatan Şairi Namık Kemal

Millete hizmet yolundan asla vazgeçmedi

Magosa zindanlarında bile

Vatana hizmetten bahsetti.

* * * *

1840-1888 yılları arasında

Dünyadan bir Namık Kemal geçti

Atatürk, lise yıllarında Namık Kemal'in

Fikirleri beni çok etkilemiştir, dedi.

* * * *

Atatürk'e göre, Türkiye Cumhuriyeti

Sınırları içinde yaşayan herkes Türk'tür.

Bu cumhuriyette yaşayanlar

Türklüğüyle övünmelidir.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

KERTENKELENİN HAYALİ

Büyük Sahra Çölü’ nün ortalarına yakın bir yerde, uçsuz bucaksız kum yığınlarının arasında bir kertenkele yaşıyordu. Gündüzleri kızgın güneş ışınları altında yiyecek aramaya çıkmak çok zor olduğu için daima geceleri ortalık serinleyince yuvasından çıkardı. Yuvası da birkaç büyük kaya parçasının arasındaki kuytu, gölgelik, loş bir yerdi. Bir gece hava kararır kararmaz yine yiyecek aramaya çıktı, fakat saatlerce dolaşmasına karşın hiç yiyecek bulamadı. Açlık onu güçsüzleştirmişti. Gücü giderek azalıyordu, çok yorulmuştu. Artık yuvasına geri dönemezdi, çünkü hava aydınlanmaya başlamıştı ve yuvasından oldukça uzaklaşmıştı. İleri, daha ileri gitmeliydi ve mutlaka yiyecek bir şeyler bulmalıydı.

Öğle vakti olmuş ve güneş kertenkelenin tam tepesindeydi. Sıcaklık elli dereceye çıkmış ve kumlardan buhar çıkıyor gibi görünüyordu. Dayanılır gibi değildi. Çöl bir fırın halini almış ve güneş ışınları ortalığı kasıp kavuruyordu. Kertenkele güneşi, sıcaklığı unutmuş sadece yiyecek arıyordu. O, şimdi gündüzü gece zannediyordu. Sanki hava serindi ve bu serin gece bitmeyecekmiş gibi sürüp gidecekti. Kertenkele için gündüz gece olmuştu, gündüz geceleşmişti. Kertenkelenin tersi dönmüştü, bu bir ters dönmesiydi. Gözleri yarı kapalı vaziyetteydi ve gözlerinin önünde bir takım hayaller uçuşuyordu. Bu hayallerin ona yararı dokunabilir miydi? Gövdesini usulca kumların üzerine bıraktı, gözlerini kapadı. Kertenkele pek çok hayalin içinden bir tanesini seçip, o hayali kurmaya başladı.

Geniş bir dere yatağının ortasından incecik, az bir su akıyordu, dağlardan ovaya doğru. Tam sınırda küçük çağlayan vardı ve küçük çağlayandan geçen su ovaya ayak basıyordu. Hemen ilerideki ormana giren su ağaçların arasında uzun süre yol aldıktan sonra kayboluyordu, ama kuru dere yatağı ormandan çıkıp devam ediyordu taa çok uzaklardaki denize kadar. Aylardan eylül, mevsim yaz, iki aydır yağmur yağmamıştır. Ormandaki ağaçlar suya hasret kalmışlardır. Her ağaçtan bir ses, bir feryat, hepsi küçük çağlayandan şikayetçi. Küçük çağlayan ise ormandaki ağaçlara laf yetiştirmekle meşgul, altta mı kalacak, zaten suçsuz, dağlardan dere yatağına inen su çok azsa bunun küçük çağlayanla ne ilgisi var? Küçük çağlayan ne yapsın iki aydır yağmur yağmadıysa? Bu kısır döngü bir ay kadar devam ettikten sonra sonbahar yağmurları başladı. Günlerce süren yağmur dere yatağını giderek dolduruyordu. Küçük çağlayanın üzerinden aşan su ormana doğru akıp gidiyordu. Eğer yağmur böylesine şiddetle bir süre daha yağmaya devam ederse, dağlardan sel gelebilirdi. Sel gelmese bile dere yatağındaki su taşacak ve ormana zararı dokunacaktı. Bu iki ihtimali göz önünde bulunduran küçük çağlayan bir baraj yapımına girişti. Çabucak barajın yapımını tamamladı ve dağlardan gelen suyu kontrol altına aldı.

Günlerdir yağan yağmur ormandaki ağaçları suya doyurmuştu. Dereden de bol su geliyordu ormana kana kana içiyorlardı. Küçük çağlayan baraj yapmaya başladığında önce şaşırdı, ormandaki ağaçlar: “ Bu niye baraj yapıyor böyle? Ne olacak oraya baraj yapıp da? “ demeye başladılar. Sonra kızdılar. “ Küçük, bırak gelsin su, kısmetimizi engelleme. Çek, yık o barajı, başka işin yok mu senin? “ diyerek atıp tuttular. Küçük çağlayan baraj yapmaktaki amacını şu şekilde açıklıyordu: “ Buralara bir yağıyorsa dağlara beş yağıyordur. Onca su dağlarda kalmayacak mutlaka ovaya inecektir. Gelen su çok olursa sel gelir. Bana bir şey olmaz, zararı sizedir. Bu baraj seli durdurur, sele set olur. Ben de fazla suyu azar azar ovaya bırakırım. Eğer böyle olursa hiç biriniz selden zarar görmezsiniz. “

Sonunda sel geldi. Günlerdir yağan yağmurun biriktirdiği büyük su kütlesi korkunç gürültüyle gelerek baraja takıldı. Küçük çağlayanın yaptığı baraj işe yaramış ve seli durdurmuştu. Fakat barajın arkasındaki suyun basıncı gitgide artıyordu. Küçük çağlayan barajın yıkılmasını önlemek için sonsuz gayret sarf ediyordu. Bir taraftan suyu kontrollü olarak ovaya bırakırken diğer taraftan barajın yıkılan yerlerini tamir ediyordu. Ormandaki ağaçlar ise küçük çağlayanın ne yapmak istediğini anlamak şöyle dursun atıp tutmalarının dozunu arttırarak hakaret etmeye başladılar. En nihayet sel küçük çağlayanın barajını yıkamadı ama onu yıkan bu hakaretler oldu: “ Alın bakalım basmakalıpçılar. Çekiliyorum aradan. Bırak gelsin su diyordunuz. Alın suyu doya doya yıkanın “ Küçük çağlayan aradan çekilince baraj yıkıldı. Sel suları ormandaki ağaçları kökünden söküp sürükledi, götürdü.

Kertenkele kurduğu hayal bitince gözlerini açtı. Gece olmuş, ortalık serinlemişti. Yattığı yerden doğrulup yürümeye başladı. Yuvasından uzak düşmüştü ama oraya varacağını biliyordu, çünkü kendisini oldukça zinde hissediyordu. Bu durum ne kadar devam ederdi bak işte onu bilmesine belki de imkan, ihtimal yoktu. O zaman bu sahte canlanmaya pek güvenilmezdi. Bir an önce yiyecek bulup karnını doyurmalıydı. Kertenkele yuvasına varıncaya kadar birkaç yerde yiyecek bulup karnını doyurdu. Yuvasının bir köşesine yattığında neredeyse sabah olmak üzereydi. Nasılsa güneş yine ortaya çıkacak ve çöl dayanılmaz şekilde sımsıcak olacaktı. Güneşin kertenkeleye artık bir zararı dokunamazdı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

BU MASALIN BULUNDUĞU KİTAPLAR:

Kertenkelenin Hayali - Serdar Yıldırım - Sıradışı Yayıncılık - Yayın Yılı: 2011 - 16 Sayfa

Eğlendiren Masallar - Karaca Yayınları - Sayfa: 20-31

Sihirli Masallar - Bilgi Yayınevi- Yayın Yılı: 2009 - Sayfa: 254-257

İnternetten bulup alıyorlar. İşin parasal yönü yoktur. Benim amacım, okuyucuya güzel eserler sunmaktır.

İNSAN YİYEN BİTKİ

Güneş Otel sahibi Ali Bulut otelin bahçesine büyük bir sera yaptırmış ve bu serada tropikal bitkiler yetiştiriyordu. Afrika’dan getirilen et yiyen bir bitki vardı ki, Ali Bulut, onun dört yıldır bir santim bile büyümediğinden yakınırdı. Et yiyordu, balık yiyordu ama büyümüyordu. Aslında bitkinin büyümesi gerekti ve büyüyordu. Öylesine büyümüştü ki, boyu yirmi metreyi geçmişti ama Ali Bulut bunu görememişti. Bitki yukarı değil, aşağı boy atıyordu. Gövde toprak altındaydı. Görünen beyindi. O beyin birkaç ay sonra inanılmaz büyüklükteki gövdeyi harekete geçirecek, bitki insan yiyen bir canavara dönüşecek ve şehrin altını üstüne getirecekti.

Aradan birkaç ay geçti. Yaz günüydü. Bitki kıpırdanmaya başladı. Beyin giderek yükseliyor ve gövde toprak altından çıkıyordu. Seranın dört metre yüksekliğindeki tavanına çarpan beyin gövdeye yakın kökleriyle serayı kaldırarak Güneş Otel’e fırlattı. Otelin ikinci katının bazı camları kırıldı. Ne oluyor diyerek pencerelere koşan insanlar bahçedeki dev bitkiyi gördüler. Devamlı olarak daha uzun ve kalın kökler topraktan çıkıyordu. Korkuya kapılan insanlar otelin çıkış kapısına ve yangın merdivenine hücum ettiler. Bu insanlardan çoğu kökler tarafından yakalanarak kuyu biçimindeki ağza atıldılar. Bitki insan yedikçe büyümesi hızlanıyordu. Bitkinin kökleri şehrin başka yerlerinde topraktan çıkarak insanları yemeye ve evleri yıkmaya başladı. Koşarak kaçan veya arabasına binerek şehri terk eden insanlar çoktu. Bir saat sonra ise, şehirde kimse kalmamıştı. Şehrin çevresi askeri birlikler tarafından sarılmıştı. Askeri birlikler insan yiyen bitkiye binlerce kurşun ve bomba attılar. Gelen bir emir üzerine ateş kesildi, çünkü insan yiyen bitkiye bunlar tesir etmiyordu.

Ali Bulut bir haftadır kaçakçılık anlaşması yapmak için yurtdışındaydı. Olayı televizyon haberlerinden öğrenince özel uçağına atladığı gibi geldi. Bir aralık yardımcısına: “ Kızdığım zaman köse bitki diyordum. Şuna istediğimi yaptırabilirsem dünyaya hakim olurum. “ Ali Bulut komutandan izin alarak asker kordonunu aştı: “ Canım, yavrum benim. Ben geldim, bak baban geldi. Çok insan yemişsin ama beni yeme. Ben seni et ve balıkla besledim. “ Ali Bulut hem konuşuyor hem de kökler arasından yürüyordu. Kökler uzun süre ona dokunmadı ama gövdenin yanına gelince yakaladılar. Ali Bulut bağırmaya başladı: “ Dur, beni bırak. Bütün servetim senin olsun. Milyarlarım senin olsun. “

İnsan yiyen bitki ilk kez konuştu: “ Hangi senin servet, hangi milyarlar? İnsan sağlığına zararlı maddeler satarak, kaçakçılık yaparak, onun bunun hakkını çalarak zorla sahiplendiğin paralar. Senden nefret ediyorum Ali Bulut, artık parayı unut. Bak ağzıma, dışarıdan belli olmuyor ama içerisi çok sıcaktır. Bundan sonra kötülük yapamayacaksın.” İnsan yiyen bitki Ali Bulut’u yedikten sonra yarım saat geçti. Onu durduracak kuvvet yoktu. İstese köklerini ayak gibi kullanıp çok uzaklara gidebilirdi. Nedeni bilinmez bir şekilde hareketsiz duruyordu.

Bitki uzmanı, tropikal bitkiler üzerinde araştırma yapmakta olan bir bilim adamı, komutanın yanına gelerek, insan yiyen bitkiyi zararsız hale getirebileceğini söyledi. Şişedeki ilaç iğneyle bitkiye şırınga edilirse, bitki ölürdü. Komutandan izin alan bitki uzmanı elindeki iğneyle insan yiyen bitkinin köklerine yaklaşmaya başladı. Köklerin yanından geçerken aniden dönerek iğneyi köke sapladı ve ilacı şırınga etti. Bitki uzmanı daha sonra iğneyi yere atarak yürümeye devam etti. Geri dönüp kaçsa hemen yakalanırdı. Bunu biliyordu. O zaman insan yiyen bitkiyi şüphelendirebilir ve bitki durumu anlarsa ilaçlı kökü koparıp atar ve kendini mutlak bir ölümden kurtarabilirdi. On dakika sonra insan yiyen bitkinin gövdesi sarsıldı ve ağzından ahh diye bir feryat işitildi. Kökler titremeye başladı. İlaç beyine ulaşmıştı. Artık kurtuluşu yoktu. Ölüm gelmişti.

“ Ben, dedi, insan yiyen bitki, belki yanlış yaptım gibi gözüktü sana ama doğrusu buydu. O insanların ölmesi lazımdı. Özellikle Ali Bulut’un. Diğer ölenler de onun adamlarıydı. Şehri dört koldan sarmıştı Ali Bulut’un çetesi. Onları öldürdüm, onların evlerini yıktım. Hepsi kötü insandı. Bir tek iyi insanın canına, malına zarar vermedim. Askerler ezilmesin diye şehri terk etmedim. Seni gelirken gördüm elinde iğne vardı ama o iğnenin beni öldürebileceğini düşünemedim. Her neyse böylesi daha iyi oldu, tabii kötüler için. Neden var olduğum anlaşılsa ve bana yardımcı olunsa insanlar arasında zararlı olanları ayıklardım. Sessizce yer altından sokulur, konuşmaları duyar ve onları yakalardım. “

İnsan yiyen bitki daha fazla konuşamadı. İlaç, onun beyinsel fonksiyonlarını durdurmuştu. Ölmüştü. Bitki uzmanı ise yaptığı hatayı anlamış ve dizlerinin üstüne çökmüştü. Ağlıyordu.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU: CİVCİVLER HOROZ OLDU

Dayımın çiftliğinde günler birbiri ardına geçip giderken, bir gün dayım torba dolusu civcivle çıkageldi: Koş Mustafa koş, bak sana civciv getirdim. Onları besle, büyüt, dedi. Ben bir sandalyeye oturdum. Saydım, civcivler on taneydi. Makbule ile Naciye civcivleri besleyip büyütmeme yardımcı olacaktı.

Geçen günlerle birlikte civcivlerin azalmaya başladığını fark ettim. Çiftliğin bahçesinde dolaşan bir kedi vardı ve civcivleri o kapıyordu. Çiftliğe geldikleri ilk gün orta yere bıraktığımızda dört civciv yanıma geliyordu. Beni tercih etmeyenler, Makbule ile Naciye'nin yanına gidiyordu. Kedi onların civcivlerini yedi. Bana inanan dört tanesini büyüttüm. Hepsi horoz oldu.

--------------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU: EVCİLİK ANISI

Çocukluk çağında yaşadığım unutamadığım anıların başında evcilik anısı vardır. Selanik'te sekiz on yaşları arasında komşu kızları evlerinin önüne kilim serer ve evcilik oynardı. Türk çocukları değil ama ermeni ve rum çocukları bunlara rahat vermez, tepelerine dikilir, alay ederdi. Ermeni Krikor: Vay Fatoş, kurmuşsun evini, bakarsın rahatına. Şu kıza çocuğum dersin, yoktur bunun babası?

Rum Yorgo: Olurum ben o çocuğa baba. Yeter ki kapın açık olsun.

Fatoş, sonunda alaylardan bıkmış ve evcilik oyununa bir baba aramış. Sonunda beni buldu. Olanları anlattı. Biz evcilik oynarken, baba olur musun, dedi. Ben hiç düşünmeden evet dedim. Olaylar gözümün önünde cereyan ediyordu ve görünen köy kılavuz istemezdi.

Ertesi gün Fatoşların evinin önüne kilim serilmişti. Temsilde anne Fatoş ve iki kızı yemek yapıyordu. Ben kilimin ortasında oturuyor ve baba rolündeydim. Ermeni ve rum çocuklar gelip geçiyor ve bana bakıyorlardı. O gün tek laf atan, ileri geri konuşan olmadı. Selanikli Mustafa derlerdi bana. Sonraki günlerde çağırdığı zaman Fatoş'un yardımına koştum. Baba rolü oynadım. Bu zaman süresince sataşma olmadı. Ermeni ve rum çocuklar, dilleri damaklarına yapışmış vaziyette geçip gittiler.

--------------------------------------------------------------------------

DÜŞMANIM ÇOK ŞU ANDA

İki yaşındaki Mustafa abisi Ahmet ile Selanik'in toprak sokağında gidiyordu. Şu temmuz sıcağında deniz kıyısı en iyi yerdi. Ege denizi, adaları çok olan prima bir yerdi. Görkemli bir dev, adadan adaya ayak basar, ayağını suya değdirmeden Girit'e ulaşırdı.

Ortaçağ kalığı zihniyete bel bağlamadan, özgün fikir üreten Selanik'in yıldız çocukları, atılım içindeydi. Aralarında tartışma oluyordu. Bugünkü konuşmaların odak noktası: Dünya dursa ne olurdu? Birkaç saattir süren fikir ayrılıkları neredeyse kavgaya dönüşecekti ki, Ahmet ile kardeşi Mustafa ufukta göründü. Çocuklar, bunlar Ahmet ve Mustafa. Olayı onlara anlatalım, onlar ne derse kabullenelim, düşüncesinde birleştiler.

Dünya dursa ne olur sorusuna Ahmet: Dünyadaki yaşam son bulur, dedi. Bak biz de öyle dedik, siz karşı çıktınız, diyenler sesini yükseltince tartışma giderek alevlendi. Bunun üzerine Ahmet, iki elini havaya kaldırıp teslim işareti çizdikten sonra herkes sustu. Ali şöyle dedi, Veli böyle dedi, demeyi bırakalım ve Mustafa'ya kulak verelim. Mustafa ne derse o olsun, tamam mı, deyince herkes tamam dedi.

Ahmet: Mustafa dünya dursa ne olur? diye sordu.

Mustafa: Dünya durmaz, döner, dedi ve bütün ağızlar açık kaldı.

---------------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU - ÇİĞDEM TOPLADIK

Bir kış günü sabahı saat 8 sularında Zübeyde Hanım uyanmıştı. Sağa-sola bakındı. Ali Rıza Bey derin uykudaydı. Gümrük memuru olduğu için, geç yatmıştı çünkü ertesi gün tatildi. Öğleden önce kalkmazdı. Zübeyde Hanım çocukların odasına yöneldi. İki yaşındaki Mustafa yatağında uyuyordu. Abileri Ahmet ve Ömer yataklarında yoktu. Beyninden vurulmuşa döndü. Kim, neden yavrularını annesinden ayırırdı? Bu durum inanılmaz bir vurdumduymazlık değil miydi? Kim, ne isterdi bir çocuktan? Diğer odaya baktı. Bahçeye çıktı. Sarışın, mavi gözlüm dediği , canları Ahmet ile Ömer ellerinde birer toprak tencere olduğu halde geliyordu. Oğulları yanına gelince Zübeyde Hanım sordu: Sabahın körü yatağınızda yoksunuz. Bu tencereler de neyin nesi? Bunların içinde ne var?

Ahmet: Anne, gece çiğ yağdı, biz de çiğdem topladık. Hani saksıdaki güllerim, sümbüllerim soluyor dediydin ya, biz de bu durumun önüne geçmek istedik.

Zübeyde Hanım'ın izin vermesiyle oğulları saksılara çiğdem döktü. Aradan günler geçtikçe solmaya yüz tutan güller, sümbüller canlandı, çiçek açtı.

-----------------------------------------------------------------

GÜVERCİN YAVRULARI

Ali Rıza Bey ile Zübeyde Hanım'ın oğulları Ahmet ile Ömer, Selanik'teki evlerinin bahçesinde geziniyordu. Bu bahçedeki ağaçlara nedense güvercinler daha çok konardı. İlkbaharın gelmesiyle birlikte güvercinler yumurtlar ve günler sonra yumurtadan yavrular çıkınca bunları besler, yavrular büyüdükten sonra yuvadan uçup giderdi. Ahmet ile Ömer bu durumu alkışlardı.

Yıl 1883. Ahmet 9, Ömer 8 yaşında. Bir ilkbahar sabahı. Ahmet sabah erkenden kuş cıvıltılarına uyandı. Kardeşi Ömer'i uyandırıp birlikte bahçeye çıktı. Günlerdir takip ettikleri güvercin yuvasındaki 4 yumurtadan 4 yavru güvercin dünyaya gelmişti. Anne ve baba güvercin yavrularına yiyecek bulmak için, uçup gitti. Aniden gökyüzünde bir kartal belirdi ve dönerek alçalarak yuvanın başına kondu. Bir kaç dakika sonra yuvada yavru kalmamıştı.

Ahmet ile Ömer bu durumu korku dolu gözlerle izledikten sonra eve kaçtı ve bahçe kapısını içeriden kilitledi. Tam doymayan kartal bahçe kapısına doğru hamle yaptı ve kapıya çarpıp yere düştü. Daha sonra uçup giden kartal bir daha oralarda görünmedi.

------------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU: İYİ YÜREKLİ KIZ

Atatürk'ün ablası Fatma dört yaşındaydı. Bir bebeği vardı, onunla oynuyordu ama bu yetmiyordu. Canı çok sıkılıyordu.Mutfakta yemek pişiren annesinin yanına gitti. Anne, yanına geldim ama bana masal anlatmanı istemiyorum. Bana anlatacak bir hikayen var mı?

Annesi: Aman kızım, ne demek? Sen iste yeter ki benim masallar kadar anlatacak hikayelerim de pek çoktur. Bir adam varmış, insanları çok severmiş. Fakirlere yardım etmek istermiş ama cebinde parası yokmuş. Ah, bir param olsa da şu dünyada fakir kalmasa, diye düşünürmüş. Bu adam sonunda altmış dört yaşına girmiş. Ben en azından bir bu kadar daha yaşarım, dermiş.

Bir gün bu adam yol kenarından giderken, ilaç satan bir dükkanın önünden geçiyormuş. Orada çalışan tezgahtar on altı yaşlarında bir kızmış. Bu adama gülümsemiş ve selam vermiş. Adam da gülümsemiş ve kızın selamını almış. Aradan günler, aylar, yıllar geçmiş.

Bir gün bu adam dağda, bayırda gezerken bir sandık altın bulmuş. Sandığı sırtladığı gibi evine taşımış. Zaman içinde altınların bir kısmını harcamış. Kalanı son nefesini vermeden önce iyi yürekli kıza bağışlamış. İyi yürekli kız altınların kimden geldiğini anlayamamış ama yıllarla altınları harcamış. Köşklerde yaşamış.

Fatma: Anne, hikaye çok güzeldi, demiş. Mutfaktan çıkmış, odasına gitmiş. Acaba ben de günün birinde böyle bir sandık altın bulabilir miyim, diye düşüncelere dalmış.

--------------------------------------------------------------------------

ARKADAŞIM MUHAN Atatürk'ün abisi Ahmet 9 yaşındaydı.

Selanik'te komşu kadınlar bir evde toplanmıştı. Aralarında güncel olayları konuşuyor ve dedikodu yapıyordu. Evin oğlu Muhan, Ahmet ve bir arkadaşı ayrı odada akılları yettiğince devlet yönetimi üzerinde fikir üretiyor, yorum yapıyordu. Ahmet, bu gidişat kötüdür, sonuç karanlıktır. Mutlaka aydınlığa çıkılması gerekir, diye anlatırken, Muhan sözünü kesti: Senin aklın kesiyor da yöneticinin aklı kesmiyor mu? O kadar yardımcısı var. Bunlar boşa mı kürek çekiyor? dedi.

Ahmet: O ve onlar, bu durumu fark ediyordur ama önlemini almıyordur. Bu düzenin değişmesini istiyordur. Benim annem Türk ve ben yönetici olsam benim destekçim olurdu. Eğer annem fransız veya italyan olsa beni yanlış yönlendirirdi. Bilmem anlatabildim mi? dedi.

Ahmet sözlerini bitirdikten sonra kısa bir sessizlik oldu. Diğer arkadaşı Muhan'a lavabonun nerede olduğunu sordu. İkisi birlikte odadan çıktı. Ahmet yalnız kalmıştı. Muhan'ın üstüne oturduğu minder Ahmet'in ve arkadaşının minderinden daha büyüktü. Ahmet minderini bırakıp Muhan'ın minderine oturmak istedi. Minderi kaldırdığında altında kağıt para olduğunu gördü. Anında minderin üstüne oturdu ve içini bir korku kapladı. Bu para kaybolursa ve sonradan sen aldın derlerse, ne yapardı? Korku dolu gözlerle hayata bakarken, iki arkadaşı az sonra geldi. Ahmet'in ağzını bıçak açmadı ve onlar gündelik konulardan konuştu. Daha sonra annesi Zübeyde Hanım odanın kapısını açıp, haydi Ahmet, gidiyoruz, dedi. Arkadaşları odadan çıkınca son bir kez minderin altına baktı. Para orada duruyordu. Gönül rahatlığı içinde odadan çıktı ve annesiyle birlikte eve doğru yürüdü.

--------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUĞU: GERÇEK BİR HİKAYE

Atatürk'ün ağabeyi Ahmet masalları sevmezdi. Bire bin katılarak anlatılan ve çocukların hayal dünyalarını olumsuz yönde etkileyen masallardan hoşlanmazdı. Devler ve cüceler, dünyada bir zamanlar yaşamışlardı. Sen on metrelik bir devi bir buçuk metre boyundaki Keloğlan'a rakip olarak gösteremezdin. Annesi Zübeyde Hanım mutfaktayken, Ahmet geldi: Anne, gerçekten yaşanmış bir hikaye biliyorsan anlat yoksa konuşmasak da olur. Ben burada sessizce oturur ve senin yemek yapmanı ilgiyle izlerim, dedi.

Annesi: Aman oğlum, sen iste, ben sana istemediğin kadar gerçekten yaşanmış hikaye anlatırım. Şu yaşadığımız zaman diliminde bir Mehmet Bey varmış. Bu Mehmet Bey'in buğday, arpa tarlaları, üzüm bağları, portakal, elma, armut bahçeleri bulunuyormuş. Hanımının adı Asiye'ymiş. Uzun boyluymuş. Asiye Hanım'ın da tarlaları çokmuş. Bunların Emin, Zehra, Remziye ve Recep adında dört çocuğu varmış. Emin zaptiye ( polis ) olmuş. Evlenmiş, çocukları olmuş. Zehra da evlenmiş. Damat bey Nurettin çok hayırlı biriymiş! Zehra'nın babası ve annesi ile sohbeti koyulaştırmış. Babam benim, canım annem ile başlayan afralı tafralı konuşmalarıyla Mehmet Bey ve Asiye Hanım'dan tapuları birer birer almış. Bunun üzerine Nurettin tarlaları, bahçeleri satmış ve lokantalarda, gazinolarda herkese yemek ve içki ısmarlamış. Lokantaların önüne masa, sandalye koydurmuş. Ali gel, Veli gel diyerek evine, işine gideni yolundan döndürmüş. Onları beslemiş.

Aradan günler, aylar geçmiş. Paralar suyunu çekmiş. Mehmet Bey ve Asiye Hanım'ın elinde sadece bir buğday tarlası kalmış. Daha sonra bu damat İstanbul'a taşınmış. İki oğlu, bir kızı varmış. Ailesiyle birlikte uzun yıllar yaşamış. Sonradan hepsi aramızdan ayrılmış.

O son kalan buğday tarlasının ortasına ekilmediği bir yıl adamın biri bir ev yapmış. Tarla sahipliymiş. Mahkeme olmuş, kadıya gidilmiş. Adam, boş tarla, ne bileyim, sahipsiz sandım. Yeter ki evimi yıkmayın, demiş. Mahkeme uzamış, gitmiş. Aradan uzun yıllar geçmiş. Nice kadılar, hakimler gelmiş, geçmiş. Mehmet Bey ve Asiye Hanım bu dünyadan göçünce mirasçıları olan çocukları ve torunları mahkemeye çağrılır olmuş.

Ahmet: Anne, öyle bir hikaye anlattın ki benim dünyamı değiştirdin. Bambaşka bir Ahmet oldum. Şu an kendimi yüz yaşında hissediyorum. Yüz yıl daha yaşar mıyım, bilinmez. Sen böyle hikayeler aklına geldikçe bana anlat. Ben ilgimi senden esirgemem.

SON

Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994

YOKSA SEN İNGİLİZ CASUSU MUSUN?

Mustafa Kemal 1.5 yıl Çanakkale'de kaldı

Kar, yağmur, çamur demedi, savaştı

Anadolu'ya saldıran düşmanlara karşı koydu

Yeni nesiller özgür ve bağımsız yaşamalıydı.

* * * -

İngiliz gemileri, siperlere binlerce bomba attı

Nice canlar son nefesini verdiğini bilemedi

Onlar biliyordu, Anadolu düşmana kalmaz

Mustafa Kemal yalnız kalsa da düşmana teslim olmaz.

* * * *

Bombaların patlamadığı bir anlık zaman diliminde

Zaman gezgini olarak Çanakkale'de olmayı düşledim

Dileğim gerçekleşti, Türk siperlerindeydim

Ben bir köşede otururken, Mustafa Kemal ayaktaydı

Bombalardan korkmuyordu, bombalar O'ndan korkuyordu

Pek çok bomba gidip uzakta patlıyordu.

* * * *

Mustafa Kemal beni fark etti, eliyle işaret etti:

" Sen asker değilsin, ayağa kalk, kim olduğunu söyle?

Yoksa sen İngiliz casusu musun? "

* * * *

Ayağa kalktım, selam verdim:

Ben Serdar Yıldırım, gelecekten geliyorum

Tarih 5-Eylül-2021 Pazar

Türküm, Türk olmaktan gurur duyuyorum, dedim.

* * * *

" Demek 106 yıl sonrasından geldin

İngiliz gemileri, Çanakkale'yi geçip, Marmara'ya giremez

Burada zafer kazanmamız, Anadolu insanının gözyaşını silemez

Anadolu insanı birlik olursa onları dünya gelse yenemez. "

* * * *

Bunun üzerine ben şöyle dedim:

Her dediğinizin altına imzamı atarım

Hepsi yüzde yüz doğrudur ve örnek alınmalıdır

İngilizler, Çanakkale'yi geçemeyecekler.

* * * *

Konuşmam bittiğinde yakınımda bir bomba patladı

Yüzlerce parçaya ayrıldığımı hissettim

Ben bölünmemeliydim, dağılmamalıydım

Bir bütün olarak kalmalıydım ve yaşadıklarımı

Günümüz insanına anlatmalıydım

Çeşitli iletişim kanallarıyla bunu

Binlerce, on binlerce okura ulaştırmalıydım.

SON

----------------------------------------------

MAVİ ATEŞ

Deniz altında kalmış dağ patlar

Bunun sonunda volkanik ada oluşur

Baskı altında kalmış Türk patlar

Bunun sonunda Türkiye Cumhuriyeti oluşur.

* * * *

Evren milyarlarca yıl önce

Büyük patlama sonucu oluşur

Galaksiler meydana gelir

Galaksiler, yüz milyonlarca yıldız içerir.

* * * *

Bunlardan sadece birisi

Samanyolu Galaksisi

Benim de içinde yaşadığım

Güneş sistemini barındırır.

* * * *

Bizim güneş sistemimizde

Dokuz gezegen vardır

Bu gezegenlerden biri de

Sevgili dünyamızdır.

* * * *

Dünyada yaşayan insanlar

Kendiliklerinden bir şeyler icat ettiler

İnsanların fikir ve düşüncelerine

Birtakım kısıtlamalar, baskılar koydular.

* * * *

Adına öğreti dediler

Yaşantı dediler

Halkları birbirine

Düşman ettiler.

* * * *

Kim neye inanırsa inansın

Benim gibi düşüneceksin diyemezsin

Belki yanlışta olan sensin

Değişik düşüneni anlamaya çalışmalısın.

* * * *

İnsanı insan yapan özellik

Canlıların yaşamına saygı duymaktır

Canlılara sevecen davranıp

İnsan olduğunu unutmamaktır.

* * * *

Büyük bir ordu hazırlamakla

Ülkelerin sınırını geçmekle

O ülkeyi fethetmeye çalışmakla

Sorunları çözemezsin.

* * * *

Bak Mustafa Kemal Atatürk

Vatan savunması hariç

Savaş bir cinayettir, demiş

Savaşmayalım artık.

* * * *

Atatürk demişse doğrudur

İnsanlar savaştan kaçınmalı

Dünya durdukça

Barış içinde yaşamalı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

---------------------------------------

TAARRUZ KEMAL

Siz Avustralya yerlileri

İngilizler tarafından Anadolu'ya yönlendirilen

Türkler, boyun eğmedi, diyen

İngilizlerin esiri.

* * * *

Siz özgür ve mutlu yaşıyordunuz

Hayattan bambaşka bir gelecek umuyordunuz

Hayat, sizin bir kilonuzu bir pula satmadı

Özgür bedenlerinizi yetmiş kiloluk bir İngiliz'e esir etti.

* * * *

Kitaplar yazar, gazeteler yazardı

Anadolu' da bir Taarruz Kemal var derdi

Haksızlığa boyun eğmez, derdi

Yenilmez yener, ezilmez, ezer de geçer derdi.

* * * *

Taarruz Kemal, Anadolu'yu yurt olarak benimsemiş

Sınırları çizmiş, biz bu sınırlar içinde

Özgür ve bağımsız yaşamaktan başka bir şey istemiyoruz, demiş.

Siz şimdi aldatan İngiliz'e mi inansanız

Yoksa kahramanca savaşan Taarruz Kemal'e mi inansanız?

* * * *

İngiliz sizi zorladı, gemilere bindirdi,

Hedef Çanakkale'dir dedi.

Taarruz Kemal yok artık, dedi.

Göğsüne gelen bir kurşunla layığını buldu, dedi.

* * * *

Siz havanızı basarak, naralar atarak,

Anzak Koyu' ndan Anadolu' ya ayak bastınız

Anadolu insanı bizden korksun, dediniz

Katliamlar yapmaya hazırdınız.

* * * *

Türk Ordusu' nun başında

Alman komutanlar vardı

Bunlar Türk Ordusu'nu geri çekerek

Rahatça çıkartma yapmanıza izin verdi.

* * * *

Aradan bir gün geçti

Taarruz Kemal geldi, dediler

Almanlar, bütün cephelerin komutanlığını

Taarruz Kemal'e bıraktı, dediler.

* * * *

Size bir bezginlik çöktü

Bu yenilmez, bizi perişan eder dediniz

İngiliz Komutan çok uğraştı

Bu Kemal o Kemal değil, dedi.

* * * *

Mustafa Kemal Çanakkale' ye geldi

Türk Ordusu'nu düzene soktu

Oralarda saklanacak yer bulamadınız

Birçoklarınız gemilere binip, kaçtınız.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

-----------------------------------------------------------------

BEN ATATÜRK SEVDALISIYIM

Ben bir zamanlar çocuktum.

Annem bana Karaçor derdi.

Zayıf bir kara çocuk,

Özgün düşünme yeteneğine sahip,

Uygar, çağdaş,

Geçmişi araştıran,

Her güne yeni bir umutla başlayan,

Geleceği kurgulayan,

Zayıf ama güçlü, çok güçlü.

* * * *

Mahalle maçlarında

Karşı takımın golcüsü iyiyse

Kaleci.

Maç normalde devam ediyorsa

Golcü.

Kaleciyse penaltı kurtaran,

Golcüyse hata affetmeyen.

* * * *

Babam öğretmendi, Atatürk derdi.

Annem ev hanımı, Atatürk dedi.

Ben de uygar, çağdaşım ya

Atatürk, Atatürk, Atatürk dedim.

* * * *

Benim kalbim Atatürk der atar.

Benim beynim Atatürk der çalışır.

Benim damarımda kan, Atatürk der dolaşır.

Atatürk demeden güne başlarsam,

Ayaklarım birbirine dolaşır.

* * * *

Ben Atatürk sevdalısıyım.

Atatürk için bir şeyler yapmak çabasındayım.

Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde

İnsanlar yeni bir güne umutla başlıyorsa

Bunu Atatürk'e borçludur.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

.

ATATÜRK 135 YAŞINDA - 2016
Yazan Ve Okuyan: Serdar Yıldırım
https://www.facebook.com/ayla.gulery...00000848112519

TÜRK ASKERİ ÇANAKKALE'DE

Türk, Anadolu'da hüküm sürsün diye,

Kurtuluş Savaşı'nda canlarını feda ettiler.

Mehmetler, Ahmetler, Aliler, Veliler.

Anadolu' nun fedakar askerleriydiler.

* * * *

Büyük bir karanlığın ardından,

Mucize bir aydınlık beklediler.

Aydınlık biraz geç geldi.

Çanakkale bir buçuk yıl onlara mezar oldu.

* * * *

Çocuklarımız, torunlarımız dediler.

Onlar rahat etsin dediler.

Azrail, İngiliz gemisinin topunun ucundaydı.

Bombalar siperlere düştükçe

Yerde yatan vurulmuş askeri arkadaşı tanımadı.

* * * *

Alman komutanlar, Çanakkale'deydi.

İşi biraz ağırdan alıyordu.

İngiliz savaş gemileri,

Bombaları bitince gider, diyordu.

Türk topçularına talimat verilmişti.

Ateş etmeyin, bekleyin, diyordu.

* * * *

Sonunda Çanakkale'ye Mustafa Kemal geldi.

Bütün cephelerin komutanlığını bana verin, dedi.

Mustafa Kemal'e Almanlar direnemedi.

Kendi ülkeleri de ateş hattındaydı.

Birinci Dünya Savaşı devam ediyordu.

Almanlar, bir daha gelmemek üzere

Anadolu'yu terk etti.

* * * *

Mustafa Kemal siperde saklanmadı.

Savaş meydanını düşmana bırakmadı.

Türk topçularına ateş emrini verdi.

Ateş, ateş, ateş, dedi.

* * * *

Çelikten ölüm kaleleri,

İngiliz, Fransız savaş gemileri,

Türk topçusunun yoğun ateşi karşısında

Boğazın derinliklerini boyladı.

* * * *

Sonra kara savaşları başladı.

İngiliz, Avustralya ve Yeni Zelanda'dan Anzakları getirdi.

Onları, Türkler, boyun eğmedi, diye kandırdı.

Anzaklar, Türkleri kendine düşman bildi.

* * * *

Anzaklar, 25 Nisan 1915'te Gelibolu yarımadasına çıkartma yaptı.

Karşısında Türk Ordusu'nu buldu.

Türk Ordusu'nun başında Yarbay Mustafa Kemal vardı.

Türk Ordusu yenilmezdi, Mustafa Kemal yenilmezdi.

Sekiz ay süren savaşlar sonunda,

Anzaklar parçalandılar, paramparça oldular.

Saklanacak ağaç kovuğu bulamadılar.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

---------------------------------------------------

ATATÜRK SONUNA KADAR ATATÜRK

Ben Atatürk , Atatürk diyenlerdenim.

Atatürk demeden hiçbir soruna çözüm bulunamayacağına inanırım.

Şu son yüz yılda kim Atatürk demeden hangi sorunu çözmüş?

Söyleseler de ben de bilsem.

* * * *

Bir kimse Atatürk demiyorsa

Atatürk ilke ve devrimlerinden haberi yoksa

Ne kadar kıvransa fark etmez,

Sonunda kendinden bile şüpheye düşer.

* * * *

Bir insanın dünyadaki en büyük amacı,

Hayatını devam ettirebilmesi olmalı.

İçeriden ve dışarıdan seni sevmeyenler

Ne kadar uğraşsalar seni yıkamazlar.

* * * *

Ben bir dünya kurarım, benim inandığım.

Ben bir hayal kurarım gerçek olmasını istediğim.

Benim kurduğum hayal gerçekle örtüşmüyorsa

Ben gerçek olmayan hayali yıkar geçerim.

* * * *

Benim bir arap, bir Türk arkadaşım vardı.

Çağıl çağıl akan bir ırmağın kenarına gelmiştik.

Arap beni sevmiyor ya, sen bu ırmaktan geçersin, dedi.

Türk ise, ileride bir köprü var, oradan geç, dedi.

* * * *

Ben Türküm, Türk'e inandım.

Biraz ilerideki köprüden geçtim.

Araba inanmadım, onun aklına kanmadım.

Lütfen arap, benden uzak dur,

Meraklıysan ırmaktan sen geç, dedim.

* * * *

Bak Atatürk, Anadolu'da,

Güzelim Türkiye Cumhuriyeti' ni kurmuş.

Sen de bu cumhuriyetten payını alıyorsun.

Türkiye Cumhuriyeti'nden nemalanıyorsun.

* * * *

Yüz yıl önce Anadolu'yu düşmanlar sarmış.

Atatürk, Kurtuluş Savaşı'nı başlatmış.

Atatürk'ün devrimlerine saygı duymalısın

Devrimlerinin en büyük savunucusu olmalısın.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

-------------------------------------------------

ATATÜRK İLKELERİ

İnsanlar, zor durumdaysa

Çaresizlik içinde kıvranıyorsa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka karanlık aydınlatılacaksa

Halkçılık ilkesini kullanmalısın.

* * * *

İnsanlar, fikir anlaşmazlığındaysa

Kargaşa yüzyıllardır sürüyorsa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka fikirler düzenlenecekse

Laiklik ilkesini kullanmalısın.

* * * *

İnsanlar, yönetimde sıkıntıdaysa

Her ağızdan bir ses çıkıyorsa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka yöneteni halk belirleyecekse

Cumhuriyetçilik ilkesini kullanmalısın.

* * * *

İnsanlar, seçtiğine güvendiyse

Seçilen halktan uzaklaşmışsa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka halk önemsenecekse

Devletçilik ilkesini kullanmalısın.

* * * *

İnsanlar, giyimde özensizse

Çağdaş çizgi dışındaysa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka uygarlık yakalanacaksa

Milliyetçilik ilkesini kullanmalısın.

* * * *

İnsanlar, fikirde tekdüzeyse

Hür düşünceye karşı çıkılıyorsa

Bir çıkar yol bulunamıyorsa

Mutlaka reform gerçekleştirilecekse

Devrimcilik ilkesini kullanmalısın.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

---------------------------------------------

BAŞKOMUTAN ATATÜRK

Atatürk'ü sevesim geldi.

Karşımda göresim geldi.

Düşmanlarını üzesim geldi.

Kurtuluş Savaşı'nı anlatasım geldi.

* * * *

Karanlıkta mavi iki ışık belirdi.

O iki ışık Atatürk'ün gözleriydi.

Beni bu konuda harekete geçiren,

Atatürk'ün tarihi sözleriydi.

* * * *

Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde

Yaşayanlar, Atatürk'ü sevmek zorundadır.

Ekmeğini bu sınırlar içinde kazananlar

Atatürk'e saygı duymak zorundadır.

* * * *

Atatürk, Kurtuluş Savaşı zamanında

Sekiz yıl ailesinden uzak kaldı.

Ey Atatürk'ü sevmeyen şahıs,

Bu vatan için, bu bayrak için,

Ailenden sekiz yıl uzak kalır mısın?

* * * *

Trablusgarp ve Bingazi'de

İtalyan Ordusu'yla savaşırken.

Anafartalarda, Conkbayırı'nda

Çanakkale Destanı'nı yazarken

Göze göz, dişe diş

Göğüs göğüse çarpışırken,

Mustafa Kemal hücum diyordu.

Sağ elinde kılıcı, sol elinde tabancası

İleri atılıyordu.

* * * *

Atatürk uzun süren savaşlar sonunda,

Türkiye Cumhuriyeti'ni kurdu.

Fabrikalar açtı, yollar, köprüler yaptırdı.

Ülkeyi dünya devletleri arasında

Ön sıralara yükseltti.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANILARI

KARDEŞİM MUSTAFA

Ali Rıza Bey'den olma Zübeyde Hanım'dan doğma 1874 tevellütlü Selanikli Ahmet 9 yaşındaydı. Yanında 8 yaşında olan kardeşi Ömer ve 2 yaşında olan Mustafa vardı. Askercilik oynuyorlardı. Ahmet kardeşlerini uygun adım yürütürken, sol sağ, sol sağ yarın bayram olsa diyordu. Aradan zaman geçti. Ömer yoruldu, eh Ahmet de yoruldu. Dön, dön, nereye kadar. Mustafa yorulmadı, dönmeye devam etti. Ahmet, Mustafa'ya laf olsun diye seslendi: Mustafa, bir otur, dinlen. Sen döndükçe biz yorulduk. Sonunda Mustafa söz dinledi ve bir köşeye oturdu. Ahmet ile Ömer daha sonra kalktı ve yürümeye devam etti.

-------------------------------------------

O Mustafa sonradan Mustafa Kemal oldu. Yurdu düşmanlar istila edince özgürlük savaşını başlattı. Savaştı ve galip geldi. 8 yıl ailesinden uzak kaldı. Yorulmadı. Türkiye Cumhuriyet'ini kurdu. Tarihe adını altı harflerle yazdırdı: Mustafa Kemal Atatürk

Serdar Yıldırım

----------------------------------------------------------

ZÜBEYDE HANIM'IN ÇOCUKLARI

Ahmet, Ömer ve Mustafa evin bahçesinde oynuyordu. Birden ortalık Ömer'in çığlıklarıyla inledi. Yetiş Ahmet abi, beni arı soktu. Ahmet yakındaydı, yerden bir dal parçası alıp, kardeşi Ömer'in çevresini saran yaban arılarına saldırdı. Yaban arıları sağa-sola kaçıştı. Ömer hızla eve girdi ve kapıyı kapadı. Biraz sonra Ahmet de eve girdi ve odasına saklandı. Bahçede Mustafa kalmıştı. Mustafa 2 yaşındaydı ve hayata dolu gözlerle bakıyordu. Yıllar sonra Mustafa Kemal adını alacak ve vatanına saldıran düşmandan kaçmayacaktı. Tıpkı 2 yaşında yaban arılarından kaçmadığı gibi.

----------------------------------------------------

KOBRA

Yıl 1883. Ali Rıza Bey 44 yaşında, oğlu Ömer 8 yaşındaydı. Birlikte yenice tayin edildiği Çayağzı'ndan Selanik'e dönüyordu. Ali Rıza Bey birden patika yolda bir kobra gördü. Kobra diklenmiş ve yerden yüksekliği 1.5 metre kadardı. Ali Rıza Bey, oğlunu kolundan tuttu: Dur Ömer. Bu kobra yılanı. Çok sinirli. Üstüne yürümek yanlış olur. Belki yakında yavruları vardır. Çevresinden dolaşacağız.

Ali Rıza Bey ile Ömer geniş bir yay çizerek kobrayı arkalarında bıraktılar ve Selanik Yenikapı'daki evlerine döndüler. Ali Rıza Bey kobra olayını anlattığında Zübeyde Hanım şöyle dedi: Baba oğul çok büyük tehlike atlatmışsınız. Böylesi zehirli bir yaratıktan uzak geçmek doğrudur.

--------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ABLASI FATMA

Fatma, Selanik'teki evde oyuncaklarıyla oynuyordu. Pek çok oyuncağı vardı ve en çok annesinin yünden ördüğü oyuncak bebeğini seviyordu. Bebeğiyle konuşuyordu ama onun karşılık vermemesi Fatma'yı üzüyordu. Fatma'nın bir gün canına tak dedi ve annesine seslendi: " Anne, bu bebek konuşur diyordun ama şimdiye kadar benimle hiç konuşmadı. "

Annesi Zübeyde Hanım: " Kızım, belki bugün konuşacak ve sana merhaba diyecek. Ne biliyorsun? "

" O zaman konuşsun ve bana merhaba desin. "

Zübeyde Hanım, sesini incelterek ve çocuk sesi taklidi yaparak konuştu: " Fatma, nasılsın? Ben senin bebeğinim ve seni çok seviyorum. "

Fatma beyninden vurulmuşa döndü ve bebeğinin konuşması onu çok sevindirmişti. Annesine seslendi: " Anne, duydun mu? Bebeğim konuştu ve ben şimdi çok mutluyum. "

Fatma dört yaşındaydı ve hayata gülen gözlerle bakıyordu. Bebeği işte konuşuyordu. Fatma bebeğiyle Selanik sokaklarında özgür ve mutlu olarak koşabilecekti.

------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ABİSİ AHMET

Annesi oğlunu bakkala yollarken: Ahmet, dededen yarım kilo yoğurt alıver, dedi. Akşama size bir sürprizim var. Hamur işi hazırlayacağım ama pide mi, börek mi, asla tahmin edemezsin.

Bunun üzerine Ahmet: Yoğurt alırım ama hani para? Sen para vermezsen, ben yoğurt alamam. Pidedir, börektir hazırlayamazsın.

Zübeyde Hanım: Aman oğlum, elimde hazır para olmasa ben senden yoğurt almanı ister miyim? Al şu paraları, yeter de artar bile.

Ahmet tencereyi alıp bakkala doğru yola çıktı. Paralar cebinde şıngırdıyordu. Bakkaldan içeri girdiğinde bir heykel gibi donakaldı. Dede, tezgahın üstüne kollarını koymuş, başını elleri arasına almış, uyukluyordu. Ahmet sessizce bekledi. Sağa-sola bakındı. Ekmek dolabını açıp kapadı. Bez perdeyi açtı. Peynir almaya geldiğinde dede oradan peynir verirdi. İki teneke vardı. Biri açıktı ve bir miktar peynir satılmıştı. Bakışları tezgaha yöneldi. Kavanozlar içinde türlü tevir şekerleme vardı. En çok sevdiği pişmişti. Bu yumuşak şekerlerden her gün bir kavanoz yese bıkmazdı. Sonradan dede uyandı. Ne oldu, oğlum, ne istemiştin, dedi.

Ahmet: Ben yarım kilo yoğurt alacaktım, dedi. Ahmet yoğurdu aldıktan sonra eve doğru yöneldi. Annesi pide veya börek hazırlasa ne fark ederdi? İkisi de hazır yemekti ve yanında ayran olsa cana can katardı.

--------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ABİSİ ÖMER

Ali Rıza Bey'den olma Zübeyde Hanım'dan doğma Ömer 8 yaşındaydı. Kuşpalazı (difteri) salgını vardı. O günlerde Mustafa 2 yaşındaydı.

Bir gün Mustafa Kemal'in abisi Ömer yaşıtı Celal ile evlerinin bahçesinde geziniyordu. Celal birdenbire: Bak Ömer, şu yılanı görüyor musun? Ben bu yılanı alır, parmağımın ucunda sallarım, dedi. Yılan dediği parmak kalınlığında, iki karış boyundaydı.

Ömer: Aman, Celal, bırak yılanı gitsin, sana ne zararı var, dedi.

Celal: Öyle deme Ömer, bu yavru yılan büyür, piton olur. Sen 2 metre olsan, bu yılan 10 metre olur. Yıllar sonra sen adam olsan da fark etmez. Bu yılan seni yakalar ve yutar, dedi.

Aradan dakikalar geçti. Celal, yavru yılanı sallamaya devam etti. Ta ki Celal'den bir ah sesi duyulana kadar. Ömer hızla sağına döndü. Celal diz çökmüştü ve sağ eli morarıp şişmeye başlamıştı.

Ömer, yılanın başını tuttu ve sıktı. Yılanın gücü azalmıştı. Sol eliyle yılanın kuyruğunu tuttu. Ters istikamette döndürerek, Celal'le yılanı birbirinden ayırdı. Yılanın başını taşla ezdi. Bir koşu gidip babası Ali Rıza Bey'i yardıma çağırdı. Ali Rıza Bey, Celal'in koluna ısırığın biraz yukarısından mendiliyle sıkma uyguladı. Kanayan yeri emdi, tükürdü. Bu işlemi defalarca tekrar etti. Baygın Celal kendine gelmeye başladı. Ali Rıza Bey'in dudakları hafiften şişmeye başlamıştı.

Bir kaç gün sonra her şey normale döndü. Celal olanları unutmuş, hayatın akışına kapılmış, savrulup gidiyordu. Ömer, arkadaşını kurtardığı için, babasına teşekkür etti. Geri planda olanların takipçisi Mustafa geleceği şekillendireceği günleri düşünüyor ve gülümsemeye çalışıyordu.

SON

Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994

---------------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: HASİBE NİNE

Bir gün bakla tarlasından çiftliğe dönüyordum. Toprak yolun kenarındaki eski, tek katlı, ahşap bir evde yaşayan Hasibe Nine'ye uğradım. Hal hatır sordum. Yalnızlığını paylaştım. Testiyi alarak yakındaki dereden su doldurup getirdim.

Hasibe Nine: " Sağ ol evladım! Sen olmasan şurada açlıktan, susuzluktan kıvranacağım. Bana ekmek, yemek, yoğurt getirirsin. Suyumu doldurursun. "

Ne demek efendim? Bu benim insanlık görevim. İnsanlar yardımlaşmalı, yiyeceğini paylaşmalı. Şu güzelim dünyada hoşça vakit geçirmeli, dedim.

" Benim Mustafam, neler de bilirmiş? Çok bilgiliymiş. Civan boylum benim. Gel de ninen sarılsın sana. "

Hasibe Nine'ye sarıldım ama birdenbire ağlamaya başladı.

Ama neden ağlıyorsunuz? Yoksa canınızı mı yaktım? dedim.

" Yok evladım, canımı yakmadın. Ben yalnızlığıma ağlıyorum. Yaşlı insanlar, yalnız kalırlar. Yalnızlık zor evladım, çok zor. "

Daha sonra en iyi dileklerle oradan ayrıldım. Çiftliğe doğru yoluma devam ettim. Birden ilerideki çimenlerin arasında uçamayan bir güvercin gördüm. Güvercini alarak çiftliğe götürdüm. Dayım, güvercinin incinmiş olan kanadını tedavi edip, sardı. Birkaç günde iyileşir, dedi.

Ertesi gün güvercini Hasibe Nine'ye götürdüm. Onu bir kafese koydu. İyileşince bırakırım, dedi. İyileşince bıraktı ama güvercin biraz uçtuktan sonra geri döndü. Hasibe Nine'yi çok sevmişti ve ondan ayrılmamaya kararlıydı. Orada olduğum zamanlarda güvercin etrafımda uçuyor ve beni saygıyla selamlıyordu.

Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994

--------------------------------------------------------------------------

ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: CUMHURİYET İLAN EDERDİM

Mustafa bakla tarlasında bekçilik yaparken, diğer yandan yeni arkadaşlar ediniyordu. Bunlardan biri de Süleyman'dı. Süleyman komşu çiftliğin sahibinin oğluydu. Fırsat buldukça Hüseyin Ağa'nın çiftliğine gelir, Mustafa'yı bulur ve aralarında oynadıkları oyunlara katılırdı.

Bir gün Süleyman yine oyuna katıldı. Koştu, yoruldu. Yarıcı çocukları gidince Mustafa ile Süleyman bir ağacın altına oturdular. İlk soru Süleyman'dan geldi: Mustafa, sence bu padişahlık ne zamana kadar sürer?

" Çok sürmez. Sınavlarda üç yanlış bir doğruyu götürür ama üç yanlışın götüreceği doğru yoksa, ben padişah olsam ne olacak? Osmanlı İmparatorluğu uçurumun kenarında. "

Süleyman: " Bravo Mustafa, her sözünün altına imzamı atarım. Bir de padişahların hanımlarından bahsetsen. "

Mustafa: " Yıkım kararı alırsın. Osmanlıyı ben yıkamam ama düşmanlar yıkar. Padişahlar, Türk kızları dururken, yabancı kızlarla evlendiler ve çöküşü hızlandırdılar. Bir de saraydan çıkmayan padişahlar var. "

Daha sonraki günlerde bu konu konuşulmaya devam etti. Bir akşamüstü Süleyman, Hüseyin Ağa'nın çiftliğine geldi ve Mustafa'yı buldu. Babasıyla bazı konularda anlaşamadığını, bir tartışma sonunda babasının kendisini çiftlikten kovduğunu söyledi. Babasının son sözleri şunlar olmuştu: " Süleyman senin padişah karşıtlığını anlamıyorum. Osmanlı İmparatorluğu ne güzel yönetiliyor. Artık bu çiftlikte yerin yok senin. "

Babasının bu sözleri üzerine Süleyman tasını, tarağını toplamadan yola çıktı ve komşu çiftliğe doğru yöneldi. Orada özgün düşünme yeteneğine sahip bir arkadaşı vardı ve Mustafa, onu sokakta bırakmazdı. Gerçek arkadaş zor günde belli olurdu. İyi günde pasta ikram eden, kötü günde lokmanı elinden alana ben gerçek arkadaş demem diyordu, Süleyman.

Mustafa, Süleyman'ı güler yüzle karşıladı. Süleyman olanları anlatınca çok üzüldü. Daha sonra ikisi birlikte Zübeyde Hanım'ın yanına gitti ve arkadaşının yatıya kalması için, gerekli izni alması zor olmadı.

Akşam yemeğinden sonra Mustafa ile Süleyman, sohbete daldı. Konu yine ülkenin geleceğiydi. Bir ülke yönetiminde sadece koltuk sahipleri söz sahibi olmamalıydı. Her vatandaş yönetime karışır, fikir ileri sürer ve yorum yapardı. Padişah, kral, imparator, halkın sesine kulak vermezse tacını, tahtını verirdi. Bir aralık Süleyman şöyle bir soru sordu: Arkadaş, bilmem inanır mısın, tıpkısının aynısı ben de seninle aynı düşünceler içindeyim. Temsilde, ülke yönetimini sana bıraksalar, yönetim düzenin nasıl olurdu?

Mustafa: " Ben Cumhuriyet ilan ederdim. Millet Meclisi olmalı. Burada çeşitli vilayetlerden gelen temsilciler olmalı. Halk, beğenmediği yöneticiyi değiştirebilmeli. "

Mustafa ile Süleyman sonraki iki gün birlikte vakit geçirdiler. Pek çok konuda fikir alışverişinde bulundular. Çiftliğin avlusunda gezdiler, dolaştılar, yoruldular. Daha ertesi gün Mustafa komşu çiftliğe giderek, Süleyman'ın babasıyla bir görüşme yaptı ve Süleyman'ı affetmesini istedi. Baba, Mustafa'ya, sen çok zeki ve dünyada eşi bulunmaz bir çocuksun. Seni kıracağıma kafamı kırarım, dedi ve oğlunu affettiğini söyledi. Çiftliğe geri dönen oğlunun fikirlerine her zaman önem verdi. Anlattıklarını dikkatle dinledi.

Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994

SERDAR - GENÇ BİR YAZAR HANGİ AŞAMALARDAN GEÇTİ VE NASIL GAYRET GÖSTERDİ

Sıkıcı. Hayat gerçekten çok sıkıcı. Günlerdir, haftalardır, aylardır değişen hiçbir şey yok. Hep aynı şeyler: Sabah olur güneş doğar, öğlen olur güneş yakar, akşam olur güneş batar. Bazen arkadaşlarla konuşurken, “ Günler birer birer geçip gidiyor. Bu işin sonu ne olacak? “ diye sorarım. Aldığım cevap hep aynı olur: “ Ne bilelim biz. Ne olacaksa oluyor işte. “ Laf mı yani bu da şimdi? Hayat çarkının dönüşüne kaptırmışlar kendilerini dönüp duruyorlar. Zannedersem yaşadıklarının farkında değiller, bedava yaşıyorlar.

Şuraya bak… Göz alabildiğince uzanan bir şehir. İçinde binlerce insan. Çoğu büyümüşler de toplanıp götürülmeyi bekliyorlar. Gidecekleri yer belli: Fabrikada ucuza çalıştırılacaklar. İşçi olacak çalışacaklar. Bu çalışmak kesinlikle amaç sayılamaz. Birçok arkadaşıma sorup cevabını alamadığım bir soru var: “ Tamam. Bizi çalıştıran çalıştıracak. Bundan bizim kazancımız ne olacak? “

Ben, ucuz işçi olmak istemiyorum. Beni çalıştıracak olan çalıştırmasın, tam doymadan sofradan kalksın. Ben bunu düşünür, bunu söylerim. Benim hayat felsefem bu. Zaman nasıl da akıp gidiyor. Vakit gece yarısı oldu. Beni buradan kurtaracak olan biraz sonra gelir. Günlerdir uğraşıyorum. O’na neyin ne olduğunu ve ne yapmak istediğimi, çeşitli örnekler vererek, defalarca anlattım. Önceleri pek durumu kavrayamıyordu ama artık her şeyin farkında. İkimiz birlik olup başarı kazanacağımıza inanıyorum. Bir gelen var, galiba O. Nihayet geldi:

“ Merhaba, Metin. “

“ Merhaba, Serdar. Vakit tamam. Şöyle geç de seni ağaca bağlayan urgandan kurtarayım."

Daha sonra Serdar yüksekçe bir kayanın üstüne çıktı. Uyanık durumdaki arkadaşlarına uykuda olanları uyandırmalarını söyledi. Arkadaşları uyandıktan sonra büyük bir merak ve heyecan içinde Serdar’ın söyleyeceklerini dinlemek için dikkat kesildiler: “ Kardeşler, arkadaşlar... Hepiniz tarafından çok iyi bilindiği üzere bu akşam ben Metin Kardeş ile birlikte yola çıkıyorum. Amacım, mutluluk çiçeğini arayıp bulmak ve onu durduğu yerden daha yüksek bir yere çıkarmak ve böylelikle dünyadaki her canlının mutluluktan aldığı payın biraz daha çoğalmasını sağlamak. Bu yeni yerinde hiçbir yabancı bitkinin yetişmesine izin vermeyeceğimden mutluluk çiçeğinin göndermekte olduğu mutluluk pırıltıları artacaktır. Şimdi, aranızdan bir-iki gönüllü arıyorum. İsterim ki, hepiniz gönüllü olasınız, hepiniz benimle gelesiniz. Gerçekleştirmek istediğim hayırlı bir iştir. Daha önce belki yüz defa meseleyi bütün ayrıntılarıyla sizlere anlatmıştım. Bir parça olsun medeni cesaret gösterin. Son defa soruyorum: Yok mu benimle gelmek isteyen? “

Serdar, birkaç dakika bekledi. İçinde binlerce işçi adayının durduğu meydandan çıt çıkmıyordu.

Serdar: “ Tamam. Anlaşıldı. Kimse benimle gelmek istemiyor. Bunun için hiçbirinize kızmak hakkına sahip değilim. Neyse…Kardeşler, arkadaşlar. Tekrar görüşmek üzere, şimdilik hoşça kalın.”

Serdar ile Metin, yolda Vedat adında bir adama rastladılar. Serdar, Vedat’a mutluluk çiçeğini aramaya çıktıklarını söyledi ve konu hakkında bilgi sahibi olup olmadığını sordu. Vedat mutluluk çiçeğinin nerede olduğunu tarif edemeyeceğini, fakat kendilerini Bay Kemal ile tanıştırabileceğini söyledi. Bay Kemal, yatağının üzerinde oturumuna gelmiş vaziyette, misafirlerini güler yüzle karşıladı. Serdar’ın anlattıkları, Bay Kemal’i heyecanlandırmıştı. Onun şahsında kendi gençliğini görmüş, o günler bir film şeridi gibi gözlerinin önünde canlanmıştı.

Yıllar önce, mutluluk çiçeğini aramak için yollara düşmüştü. Sonunda, yaşlı bir köylü kendisine kılavuzluk yapmış, mutluluk çiçeğinin yaşadığı yüce dağlar arasındaki yüksekçe bir platoya giden tek yol olan Umut Geçidi’nin girişine kadar getirmişti. Buraya kadar olanları anlatan Bay Kemal, konuşmasına şöyle devam etti: “ Umut Geçidi’nin girişine geldiğimizde yaşlı köylü beni şu sözlerle uğurladı. – Umut Geçidi’nin girişi işte burası. Bu geçidin uzunluğu yüz metre kadardır. Bu yolun sonunda önüne açık bir alan çıkacak. Karşıdaki ağaçlıktan geçtikten sonra mutluluk çiçeğini görebilirsin. Ben yetmiş yılı aşkın bir süredir aşağıdaki ovada yaşıyorum. Sen mutluluk çiçeğini aramak için gelenlerin altıncısı oluyorsun. Senden önce gelenler başarısız oldular. Mutluluk çiçeğini görememişler bile. Mutluluk çiçeğinin bekçisi buna izin vermemiş. Geçidin sonundaki açık alanda aniden karşına çıkarmış. İri, kocaman, otuz yaşlarında bir adammış bu bekçi. Korkar da geçide döner kaçarsan peşinden gelmezmiş. Gidenlerin hepsi de bilgili, kültürlü idiler ama bekçi onların hepsinden baskın çıktı. Kendilerinin birer bilge olduklarını söyleyenler bile üzgün ve yorgun bir şekilde geri döndüler. İşte, Bay Kemal benim anlatacaklarım bu kadar. Yolun açık olsun. –

Yaşlı köylünün anlattıklarını dinledikten sonra geçide girdim. Arada bir durup yaşlı köylünün söylediklerini aklıma getiriyor ve bunların ışığında planlar yapıyordum. Yüz metrelik yolu üç saatte aştım. Bekçinin sorabileceği her çeşit sorunun cevabını hazırlamıştım. Açık alana çıktım. Biraz sonra bekçi yanıma geldi. Karşılıklı selamlaşmadan sonra bekçi beni kelimenin tam anlamıyla soru bombardımanına tutmaya başladı. İlk sorular basit ve cevaplandırılması kolay sorulardı: Adın ne, nereden geldin, kimlerden nasıl ve şekilde yardım gördün? Sonraki sorular ise, bekçinin konu hakkındaki soruları oldu: Mutluluk çiçeği nedir, mutluluk çiçeğinin var olduğunu ilk olarak kimden duydun, seni buraya kadar getiren nedenler nelerdir, mutluluk çiçeğini gözünün önünde nasıl canlandırıyorsun? Bu sorulara yeterli olabilecek cevaplar vermiştim. Her şey çok güzeldi, bekçi o soruyu sorana kadar. Öyle bir soru sormak bekçinin nereden aklına geldi bilmem ki? Benim kekelemeye başladığımı gören bekçi yüklendikçe yüklendi. Söylediklerinde haklıydı. Evime nasıl geri döndüm bunu bana bile sorma. Üzüntüden yürüyemez oldum, ayaklarım tutmaz oldu. Yıllar var ki, bu yatakta yatıp duruyorum. Üzgünüm, başarılı olamadığım için. “

Bay Kemal sözlerini tamamlarken ortada bir soru işareti bırakmıştı. Mutluluk çiçeğinin efsanevi bekçisi olan adamın Bay Kemal’e son olarak sorduğu soru neydi? ” Bay Kemal ben seni yeterli gördüm. Beraber, mutluluk çiçeğinin yanına gittik. Bir ihtimal de olsa senin orada yapacağın çalışmalar ters etki yapar da mutluluk çiçeğini soldurursan, neler olur, lütfen anlatır mısın? “

Serdar ile Metin, dört gün misafir kaldıktan sonra dönüşte mutlaka uğrayacaklarını söyleyerek Bay Kemal ile Vedat’a veda edip yola çıktılar. Günler günleri kovaladı, aradan haftalar geçti. Serdar yolda rastladığı pek çok insanla her çeşit konuda fikir alışverişinde bulundu. Bazılarıyla yaptığı konuşmaları istediği şekilde bilgi akımı sağlayamadığı için, kısa kesmek zorunda kaldı. Bazılarıyla ise, saatlerce konuştu, sohbet eder gibi, karşısındakine fark ettirmeden, faydalı olabilecek bilgi birikimlerini ustaca çekip aldı. Kendi öz düşüncesinde kurup tasarladığı bu büyük idealini, kimseden bir aferin beklemeksizin, canlıların mutluluktan aldığı payın biraz daha çoğalmasını sağlamak diye özetlediği girişiminin başarısı için bir tür karakter betimlemesi yapıyordu.

Sonunda, Serdar ile Metin, daha önce Bay Kemal’e kılavuzluk etmiş olan yaşlı köylüyü buldular. Yaşlı köylü onları Umut Geçidi’nin girişine kadar getirdi. Burada yaşlı köylünün Umut Geçidi ve ondan sonrası hakkındaki tanıtım konuşmasından sonra Serdar geçide girdi. Geçitte elli metre kadar ilerleyip bulduğu kuytu bir köşeye oturdu. Sınırları kesin çizgilerle belirtilmemiş, duruma göre anında değişime uğrayabilecek esnek bir plan hazırlamıştı ve bu planın sadece iskeleti değişmeyecekti. Aslında basit gibi görünen fakat son derece karmaşık olan bu planı kontrolden geçiren Serdar, kendinden önce Umut Geçidi’ne giren idealistler gibi zamanlama hatası yapmayacak, açık alana gündüz değil, gece çıkacaktı.

Serdar hava iyice karardıktan sonra açık alana çıktı. Mümkün olduğunca kenardan, kayalıkların arasından yürümeye başladı. Birden durdu. Gelen vardı. İri, kocaman bir karaltı az ileriden geçti, geçide doğru gitti. Bu bekçi olmalıydı. Daha doğrusu birinci bekçi. Eğer tahminleri doğruysa, mutluluk çiçeğinin yanına gidinceye kadar birkaç tane daha bekçi görmesi muhtemeldi, çünkü yaşlı köylü yetmiş yılı aşkın bir süredir buralarda yaşıyorum demişti. Yaşlı köylü doğmadan önce de bu adam bekçilik yaparmış. Bundan dolayı adı mutluluk çiçeğinin efsanevi bekçisine çıkmış. Normal olarak bir adam yüzyıllarca yaşayıp genç kalamayacağına göre, bu bekçi aynı bekçi olamazdı. Bir bekçi sülalesi olabilirdi. Nesilden nesile bekçilik görevini devrediyorlardı birbirlerine.

Serdar tekrar ilerlemeye başladı. Ağaçlığın kenarına yaklaşmıştı ki, bir bekçi daha gördü. Bu birinci bekçi olamazdı, o zaman ikinci bekçiydi. Bir süre yürüdükten sonra ortalığın aydınlanmaya başladığını fark etti. Bu aydınlığın sebebinin mutluluk çiçeğinin saçmakta olduğu pırıltılar olduğunu biliyordu. Ağaçlar arasında nöbet tutan üçüncü bekçiyi atlattıktan sonra düzlüğe çıktı. İşte mutluluk çiçeği karşısındaydı. Etrafını gündüz gibi aydınlatıyordu. Serdar, mutluluk çiçeğinin yanına yaklaştıkça onun zannedildiği gibi bir bitki değil de, plastik bir maddeden yapılmış dış yüzeyi bulunan – ki bu dış yüzeyin üstünde çiçek kabartması vardı –ansiklopedi büyüklüğünde, kalın bir kitap olduğunu gördü. Bu büyük kitap, yerden iki metre kadar yüksekte bir kaidenin üstünde duruyordu. Kaideye de taş merdivenlerden çıkarak ulaşıyordun.

Serdar esnek olarak hazırladığı planında mutluluk çiçeğinin bitki olamama durumunu göz önünde bulundurduğu için hazırlıksız sayılmazdı. Geriye dönüp ağaçlığın kenarındaki bir taşın üzerine oturdu. Mutluluk çiçeği tam karşısındaydı. Şimdi ne yapmalı ne etmeliydi de mutluluk çiçeğine bir zarar vermeden onun işlevini geliştirmeliydi. Zaman kısıtlıydı. Şu anın gece yarısı olduğunu farz etsen sabah oluncaya kadar sekiz saat vardı. Bu zaman zarfında mutlaka sorun çözülecek, buluş gerçekleşecek diye söylendi. Serdar kendine has yorumlarla en basitinden başlayarak düşüncesinde fikir üretmeye başladı. Bu fikir üretiminin gerçekleşmesinde – Fikir üretimi: Beyin jimnastiği. Halk dilinde, kafa çalıştırma. – yolda gelirken çeşitli insanlarla yaptığı konuşmalarda ortaya çıkan karakter tablosunun büyük yararı oluyordu. Hafızasına kaydettiği karakterler hatırına geliyordu. Bu onun sorunu çok yönlü olarak düşünmesini sağlıyor, başarı şansını arttırıyordu. Böylece aradan saatler geçti. Sabah güneş doğarken Serdar sorunu çözmüş olmanın gönül rahatlığı içinde son rötuşları yapmakla meşguldü. Buluş gerçekleşmişti.

Birkaç saat daha geçtikten sonra hazır olduğuna inanan Serdar, bekçilerden birisiyle tanışmak için fırsat kollamaya başladı. Bu beklentisinin uzun sürmeyeceği belliydi, çünkü bekçilerden birisi bulunduğu tarafa doğru geliyordu. Serdar hemen oturduğu yerden kalkarak yüksekçe bir kayanın üzerine çıktı ve seslendi: “ Bakar mısınız, ben buradayım. Evet, size seslenen benim. “ Serdar kendisini görüp yanına gelen bekçinin şaşkın bakışları arasında durmadan konuşmasını sürdürdü. Kim olduğunu, buraya nasıl geldiğini, amacının ne olduğunu ve sonunda soruna bir çözüm yolu bulduğunu anlattıktan sonra kendisini ailesiyle tanıştırmasını rica etti.

Serdar’ın anlattıklarını büyük bir dikkatle dinleyen bekçi: “ Olur efendim, tanıştırırım. Onlar sizinle tanışmaktan şeref duyacaklardır. Buyurun, şu taraftan gideceğiz “ dedikten sonra, Serdar’ın peşi sıra yürümeye başladı. Serdar’ın geliş yönünün aksi istikametinde ağaçların arasında ilerleyen Serdar ile bekçi, ağaçlık alandan çıktıktan sonra, Umut Geçidi’nin sol tarafında kalan dağın yamaçlarındaki bekçi sülalesinin yaşadığı evlerin bulunduğu yerleşim birimine geldiler. Genç, yaşlı birçok bekçinin etrafına toplanmasını fırsat bilen Serdar, şimdiye kadar ne öğrendiyse, ne biliyorsa her şeyi anlattı. Her çeşit konuda bilgisini ortaya koydu. Bilgi akımı, karakter betimlemesi, karakter tablosu ve fikir üretimi gibi deyimlerin anlamlarını Serdar’ın örnekler vererek açıklamasına karşın, tam olarak anlayamayan bazı genç bekçi adayları pas geçtiler. Nasılsa Serdar, bir süre daha sizlerle beraber olacağım demişti. Onun boş bir zamanında bu durumu sorar öğrenirlerdi.

Ertesi gün dört kişilik bir bekçi grubu dış dünya ile irtibatlarını sağlayan bir gizli geçitten geçerek Serdar’ın istemiş olduğu ebatlardaki iki aynayı almak için gittiler. Yine dört kişilik bir başka bekçi grubu aynı geçitten geçerek değişik yörelere doğru gittiler. Bu ikinci grubun görevi, gittikleri yerlerdeki canlılar arasında mutluluk hissinin ne şekilde ve ne oranda artışa neden olacağını belirledikten sonra bunu bir rapor halinde çalışma grubuna sunmak olacaktı. İlk giden grup beş gün sonra geri döndü. Aynalar yerlerine takıldığı zaman, gökyüzüne ve toprağa dağılan ve hiçbir şeye faydası dokunmayan mutluluk pırıltıları aynalar vasıtasıyla yansıtılıp, diğer dört yanal yüzeyden yeryüzüne dağılan mutluluk pırıltılarına karışmasına sebep olunacak ve sonuç olarak da, canlıların mutluluktan aldıkları payın yüzde elli oranında artışı sağlandı. Serdar aynı günün akşamı şerefine düzenlenen törene katıldıktan sonra, ertesi gün çalışma grubuna başvurarak on altı gündür burada olduğunu ve burada kendisine gösterilen ilgiden çok memnun kaldığını fakat Umut Geçidi’nin girişinde dostları bulunduğunu, onları çok özlediğini ve onları daha fazla merakta bırakmamak için, gitmeye karar verdiğini söyledi.

Ertesi gün Serdar ile Metin, yaşlı köylü ile vedalaştıktan sonra yola koyuldular. En kısa yoldan Bay Kemal’in evine varmayı hedefliyorlardı. Serdar ile Metin, Bay Kemal’in evinin yakınına geldiklerinde, Bay Kemal’i evin önünde yardımcısı Vedat’la beraber gezinirken gördüler. Belli ki, Bay Kemal mutluluk çiçeğinin saçmakta olduğu pırıltılardan payına düşeni almış, ayaklarına can gelmiş, yürümeye başlamıştı. Aradan bir saat geçmeden dördü birlikte yola çıktılar. Onları bu derece hızlı hareket etmeye zorlayan sebep neydi? Serdar olanı, biteni anlattıktan sonra bir an önce doğduğu şehre dönmek istediğini, oradaki arkadaşlarının ucuza çalıştırılmak üzere fabrikaya götürülme durumuyla karşı karşıya olduklarını söylemişti. Bu duruma karşı çıkacak, oradaki arkadaşlarının birer lokma halinde yutulmalarına izin vermeyecekti.

Şehre geldiklerinde şehir meydanında hiç arkadaşı olmadığını gördüler. Serdar geç kaldığını anladı. Üzüntüsü sonsuzdu. Şaşkın bir halde etrafına bakınırken, meydanın kenarındaki evlerin arasından çıkıp “ Serdar..Serdar..” diye bağırarak kendisine doğru koşmakta olan bir arkadaşını gördü. Bu Murat’tı. Serdar da, ona doğru koşmaya başladı. Biraz sonra birbirlerine sıkıca sarıldılar.

Serdar: “ Diğer arkadaşlar götürüleli kaç gün oldu? “ diye sordu.

Murat: “ Üç gün önce. Kamyonlara yükleyip hepimizi fabrikaya götürdüler. Ben bir fırsatını bulup fabrikanın kapısında kamyondan atlayıp kaçtım. Amacım, geri döndüğünde durumu sana anlatmaktı. Senin başarılı olduğunu biliyoruz. Biz sadece işçi adayı olduğumuz ve sonunda nasıl olsa fabrikada ucuza çalıştırılacağımızı düşündüğümüz için, patronun bizler için hazırladığını sandığımız o tek yola girmiş bilinçsizce yürüyorduk. O tek yoldan başka ve çok daha faydalı, yararlı yollar olabileceğini aklımıza getiremiyorduk. Sen, sende doğuştan var olan bu kabiliyetini bizi yönlendirmek için kullanmak istedin. Beynimizdeki sis perdesini dağıtmak istedin. Sen bu durumu bize iyi anlatamadın mı? Hayır, aslında çok iyi anlattın da, biz sana pek kulak asmadık. Yani söylediklerini önemsemediğimiz için dinlemedik “ dedi.

Murat’ın söyledikleri Serdar’ın şaşırmasına sebep olmuştu: “ Vay Murat! Sen neler biliyormuşsun da benim haberim yokmuş. Ben de o anlattıklarımın boşuna olduğunu düşünüp üzülüyordum. Murat, senden beni ve buradaki arkadaşları fabrikaya götürmeni isteyeceğim. “

Fabrikanın yakınlarına geldiklerinde hava iyice kararmıştı. Fabrikanın dış kapısı kapalıydı. Arkadaşlarının isteksiz olduğunu gören Serdar fabrikanın duvarına tırmandı. Oradan bahçeye atladı. Bahçeyi kontrol ettikten sonra açık bir pencereden fabrikaya girdi. Fabrikanın yönetim odasında bulduğu belgelere göre, köle olarak çalıştırılmak üzere taş ocaklarına götürülmüşlerdi.

Serdar bir süre bu acı durumun üzüntüsünü yüreğinde taşıdı. Zamanla üzüntüsü hafiflemeye başladı. Onlardan ilgi görmediği halde onları kurtarmak için çırpınıp durmuştu. Fakat angaryanın da bir sınırı vardı. Bir idealistin anlattıklarına inansın diye kimseye baskı yapmaya, zor kullanmaya hakkı yoktu. Tek yapacağı inandırmaya çalışmak olabilirdi. Şimdi yeni bir program hazırlaması gerekiyordu. Dünyadaki canlılara faydalı olabilmek amacını güdüyordu. Bunu gerçekleştirebilmek için, bir an bile olsa, heyecanını kaybetmeden, sadece kendine özgü bir biçimde çalışmalarına sonuna kadar devam etmeye kararlıydı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

TİMSAH KIKI İLE HACER

Timsah Kıkı, Nil Nehri’nin kıyısında dinlenirken, duyduğu çığlıklarla yerinden fırladı. Bir kayanın üstüne çıkıp etrafına bakındı. Bir çocuk akıntıya kapılmış sürüklenirken, karşı kıyıda insanlar koşarak çocuğu izliyordu. Şimşek hızıyla suya dalan Kıkı’nın gözüne son anda insanların birkaç kayıkla açılmakta oldukları takıldı. “ Onlar asla çocuğa yetişemezler “ diye düşündü. “ Çocuğu iyice yüzme öğrenmeden tek başına bırakmak yanlıştır. Eğer bırakırsan su onu yutar. “

Kıkı az sonra çocuğa yetişti ve kocaman ağzını açıp hızla kapadı. Ancak çocuğa zarar vermemiş, sadece gömleğinin yakasından yakalamıştı. Geriye döndü, üç tane kayık geliyordu. Sevindi Kıkı çocuğu kurtarmıştı. Korku dolu gözlerle bakan çocuğa göz kırptı. “ Benim adım Kıkı, dedi, ya seninki? “ Çocuk gülümsedi: “ Benim adımda Hacer, dedi. Sağ ol Kıkı, hayatımı kurtardın. Sana bir can borçluyum. “

“ Hayır, Hacer, dedi Kıkı, bana can borcun yok. Ben senin hayatını kurtardım, bu doğru ancak karşılık beklemeden yaptım bunu. Borçlu falan da değilsin bana. Ben dünya tatlısı Kıkı’yım, yüreğim sevgiyle çarpar benim, kimse için kötülük düşünmem ben..”

Kıkı’nın konuşması yarıda kaldı, çünkü kalın bir sopa olanca hızıyla başına indi. Kayıklar sonunda yetişmiş ve kayıktakiler kötülük saçıyordu. Sopalar birbiri ardınca başına indikçe gözü döndü. Bana reva mı bu, diye düşündü. Yıllar önce annesinin anlattığı bir hikaye aklına geldi. Bu hikayede, bir ahtapot iki insanı mutlak bir ölümden kurtarıyor, fakat insanlar, ahtapotun başına ödül koyuyordu. Ahtapot, onları yanlışlarıyla baş başa bıraktıktan sonra hedefine ulaşıyor ve denize geri dönüyordu. Şimdi Kıkı’nın yapacağı en doğru iş, onları yanlışlarıyla baş başa bırakmak ve Hacer’i sağ-salim kıyıya ulaştırmaktı. Kıkı, aynen öyle yaptı. Sert bir kuyruk darbesiyle kayıkların arasından sıyrılıp himayesindeki insan evladının kumsala ayak basmasını sağladıktan sonra, gözlerindeki iki damla yaşı fark ettirmemeye çalışarak geri döndü. Amacı, olabildiğince uzaklara gidip, bu olayı unutmaktı. Beyinlerinden zeka fışkıran ve en akıllı yaratıklar olduğu iddia edilen insanlar bunlar mıydı? İnsanlar, kim bilir ne yanlışlıklar, ne hatalar yapıyorlar da bunları birbirlerine doğrusu budur diye yutturuyorlar mıydı?

Nil Nehri’nin sularına dalarken adının ünlendiğini duyar gibi oldu. Sanki biri “ Kıkı…” diye bağırıyormuş gibi geldi. Kıkı, bu çağrıyı duymamazlıktan gelmedi. Derinlerden döndü, yüzeye çıktı. Bağıran Hacer’di. Hacer el ediyor, Kıkı, gel buraya, diye bağırıyordu. Öfkesini dindirmek için biraz su yuttu. O, hep böyle yapardı; öfkelendiği zaman biraz su yutar, öfkesini dindirirdi. Su genzine mi kaçmıştı ne, öksürdü Kıkı, üç-dört kez öksürdü. Boğazını temizledi ve usulca yüzerek Hacer’in yanına geldi. Hacer, dizlerinin üstüne çöküp, Kıkı’nın boynuna sarıldıktan sonra şunları söyledi: “ Canım Kıkı, sen iyi kalpli, temiz yürekli bir timsahsın. İyilik yapayım derken, kötülük buldun, ama her iyilik yapan kötülük bulmaz. Belki şu an için insanların kötü olduğunu düşünüyorsun, gerçekte kötü insanlar var ama iyi insanlar pek çok. İşte, bu iyi insanlardan biri de benim. Ben göğsümü gere gere iyi bir insan olduğumu söylüyorsam, bu durum benim iyi bir insan olduğumun işaretidir ve sen benim iyi bir insan olduğuma inanmak zorundasın. “

Hacer sözlerini aniden kesmişti, bunun bir sebebi olmalıydı. Kıkı hızla geriye döndü. Kayıklar geliyordu. Hacer koşarak kayıkların önüne çıktı. “ Durun, gelmeyin, geri dönün “ diye bağırmaya başladı. Boşuna, her şey boşunaydı. Tüfekli, sopalı, bıçaklı adamlar kayıklardan indiler: “ Durun, Kıkı benim hayatımı kurtardı. Kimseye zararı yok onun, ona zarar vermeyin. İyi yürekli bir timsah o, kendi halinde, kimse için kötülük düşünmüyor. Bırakın gitsin, size ne yaptı? Neden onu öldürmek istiyorsunuz? “ diyerek feryat eden Hacer’in yüzüne gelen sert bir tokat onu yere düşürdü. Elinin tersiyle yüzünü silen Hacer; adamın vurduğu yerin kanadığını görünce son bir gayretle elini Kıkı’ya doğru uzatarak bağırdı ve bayıldı: “ Parçala onları Kıkı, parçala..”

“ Olmasaydı iyi olurdu ama Hacer’in olacakları görmemesi daha iyi oldu. Ne kadar istesek de bazı kötü olayların önüne geçemiyoruz. Ben iyi bir timsahım ama kötülerle bir olma durumuyla karşı karşıya bırakılıyorum. Şu andan itibaren hala iyi düşünceler içinde olmaya devam edersem bu adamlar beni keserler. “

Timsah Kıkı, rakipleriyle istediği yerde, istediği zamanda dövüşmekte kararlıydı. Gerisin geriye dönüp kaçmaya başladı. Amacı, adamları toprağa çekmekti. Toprak üstünde durunca ayakları daha rahat hareket ediyordu. Seri dönüşler yapıyordu. O zaman uzun kuyruğu çok önemli bir silah haline geliyordu. Kıkı, canını kurtarmak için kuyruğunu kullanacaktı. Kıkı, kayalıklar arasında dar bir yer bulup geri döndüğünde bir tüfeğin üstüne çevrildiğini fark etti. Gök gürültüsünü andıran sesin ardından sol gözü karardı, sol gözü görmez oldu. Sağ ön ayağıyla sağ gözünü kapatıp, ileri atıldı. Silahlar birbiri peşi sıra patlıyor, kurşunlar Kıkı’nın sert derisi üstünden sekiyordu. Bu arada Kıkı’nın kuyruğu akıl almaz bir hızla çevresine dehşet saçıyor, vurduğunu deviriyordu. Kıkı yediği onca sopadan sonra geriye gövdesinden ne kalırsa, Nil Nehri’ne ulaştırmak istiyordu. Sonunda, Kıkı, Nil Nehri’ne ulaştı ve derinlere daldı.

Aradan aylar geçti. Kıkı’nın sol gözü görmeye başladı. Kurşun göze girmemiş, yan taraftaki deriyi parçalamıştı. Yara iyileşince göz görmeye başlamıştı. Bir kötü olayla karşılaştı diye Kıkı yaşam çizgisini değiştirmedi. Tutturduğu doğru yoldan sapmadı. İyilik, onun temel prensibiydi. Tüm canlı varlıkları seviyordu, çünkü Kıkı’nın kendine saygısı vardı. Kendine saygısı olmayanın başkalarına da saygısı olmazdı. Onlar sorumsuz bir yaşam sürerlerdi yani bedavaya yaşarlardı. Borç alır ödemezler, küfürlü konuşurlar, kalp kırarlar, düşünmeden hareket ederler, günahsız birine durup dururken vururlar, başkalarını kötülerler ve dedikodu yaparlardı. Söyler misiniz bana, bunları hangi kitap doğrular?

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

Timsah Kıkı İle Hacer - Serdar Yıldırım - Sıradışı Yayıncılık - Yayın Yılı: 2011 - 16 sayfa

DEVRİMCİ OLMAK İSTİYORUM

Bugün şehrin sokaklarında gezerken,

Yol kenarındaki bir banka oturdum.

Öylesine sağa-sola bakınırken,

Liseden bir arkadaşım,

Beni gördü, yanıma geldi, oturdu.

Kendisi avukat, bunu biliyordum.

* * * *

Oradan, buradan, geçmişten, gelecekten konuştuk.

Arkadaşın babası tüccardı, iki kardeşi vardı.

Onların uçakları vardı.

Uluslararası nakliye işiyle uğraşıyorlardı.

* * * *

Avukat arkadaş: Serdar, biliyorsun ben Atatürkçüyüm.

Atatürkçülüğün kral taraftarıyım.

Bu kadarı beni teselli etmiyor.

Atatürkçüyüm ama devrimci olmak istiyorum.

* * * *

Ben dedim: Bak arkadaş, Atatürk diyen devrimci demektir.

Devrimci olmayan Atatürkçü olamaz.

Devrim, daima ileriye dönük olur.

Yenilikçi, çağdaş, medeni olunur.

* * * *

Geçmişi bilirsin, bugünü yaşarsın, geleceği görürsün.

Geçmişten ders alırsın ama geçmişe dönülmez.

Zaman geriye gitmez, saat tersine çalışmaz.

İleri gidilir, karanlığı beynindeki ışıkla aydınlatırsın.

* * * *

Sen zaten devrimcisin daha fazla devrimci olmak istiyorsun.

Atatürk'ün hayatını iyice öğrenmelisin.

Türk'ün Kurtuluş Savaşı'nın en iyi bileni olmalısın.

Bunları akşamdan sabaha kadar anlatacak düzeye erişmelisin.

Korkma, yıkamazlar, sen artık gerçek bir devrimcisin.

* * * *

Dünya tarihinde devrim Atatürk'le başlar.

Gerçek devrimciler, Atatürkçülüğün yılmaz bekçileridir.

Onlar yıkılmazlar, yenilmezler, esir düşmezler.

Atatürk ve devrimlerini yıkmak isteyenleri yıkar, geçerler.

SON

--------------------------------------------------

CUMHURİYET DEĞİRMENİ

Metresine kadar, santimetresine kadar,

Bilimle, bilgiyle, kültürle inşa etti,

Atatürk, bu Türkiye Cumhuriyeti'ni.

Sonsuza kadar muzaffer olacaktır.

* * * *

Cumhuriyet Değirmeni kurulduğu günden beri

Buğday, arpa, mısır öğütüp un haline getirdi.

Cumhuriyete karşı çıkanlar, değirmenin çarkları arasında eridi.

Bunlar kimdi? Adını hatırlayan var mı?

* * * *

Kurtuluş Savaşı'nı kazanınca, dünya Atatürk'ü örnek aldı.

Baskı altındaki milletler ayaklandı.

Mustafa Kemal başardı, biz de başarırız, dediler.

Hindistan'da ingilizlere karşı Mahatma Gandi ayaklandı.

Bu vatan bizim, defolun gidin, dedi.

* * * *

Devletlerin kurucu bir devlet başkanı olur.

Halkını esir etmek isteyen dış güçlere karşı savaşır.

Galip gelir, devlet kurar, heykelleri dikilir.

Bu dünyada böyledir.

Yeni kurulan hükümetler heykelleri yıkmaya çalışmaz.

Kurucuyu önder kabul eder ve ülkeyi ileri götürür.

Halkın refah seviyesini yükseltir.

* * * *

Türkiye Cumhuriyeti'nde ne yöneticiler geldi, geçti.

Bunların çoğunun adını hatırlayan olmaz.

Atatürk halkını aldatmadı, halkın güven kaynağıydı.

Dünya durdukça adı kalplerden silinmeyecektir.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

ATATÜRK

Başında bir kalpak,

Sırtında bir kürk.

Kimdir bu diye sordular?

Dedim Atatürk.

* * * *

Uygardır, medenidir.

İnsanlık düzenidir.

Dediler çağdaş kimdir?

Dedim Atatürk.

* * * *

Trablusgarp, Bingazi'ye

İtalyanlar asker çıkardı.

Dediler kurtarmaya kim gitti?

Dedim Atatürk.

* * * *

Çanakkale, Anafartalar,

Seddülbahir, Conkbayırı

Dediler düşmanın önüne kim çıktı?

Dedim Atatürk.

* * * *

İngiliz gemileri,

Sarayın önüne demir attı.

Dediler teslim olan padişahı kim kurtardı?

Dedim Atatürk.

* * * *

Yunan, İzmir'e çıkartma yaptı.

Yüzlerce can aldı, evleri yağmaladı.

Dediler İzmir'i kim kurtardı?

Dedim Atatürk.

* * * *

Yunan Ordusu ilerledi.

Ortalığı yakıp yıktı.

Dediler Türk Ordusu'nu kim geri çekti?

Dedim Atatürk

* * * *

Sakarya Irmağı doğusunda

Orduyu eğitti, savaş öğretti.

Dediler bu kim diye sordular?

Dedim Atatürk.

* * * *

Hazır olduğuna inandı.

Zafer mutlaktır dedi.

Dediler Büyük Taarruz'u kim emretti?

Dedim Atatürk.

* * * *

Osmanlı bitti dediler.

Padişah gitti dediler.

Dediler Türkiye Cumhuriyeti'ni kim kurdu?

Dedim Atatürk.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

----------------------------------------

KAHRAMAN ATATÜRK

Adın anılacak dünya durdukça

Sen en öndesin insanlık var oldukça.

* * * *

Yoktur bu dünyada benzerin, eşin

Vatanı kurtarmaktı senin işin.

* * * *

İngiliz, fransız, yunan toplandı.

Anadolu'da batağa saplandı.

* * * *

Geçilemez dedin, geçmeye geldi.

Yenilgi acısı içmeye geldi.

* * * *

Tuzak kurdular, seni yenmek için,

Sonunda kahroldular, neden, niçin?

* * * *

Planlar sonsuz güven altındaydı.

Düşman komutan ateş hattındaydı.

* * * *

Zafer mutlaktı, yenilgi imkansız.

Türk Ordusu çözülürdü, sancısız.

* * * *

Bir sen geldin, sen Mustafa Kemal'sin,

Bilemediler asla yenilmezsin.

* * * *

Savaş alanında düşmana çarptın,

Düşman pişman oldu, çok iyi yaptın.

* * * *

Kesin bir daha karşına çıkmazlar.

Bin yıl geçse de seni unutmazlar.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım 2-3-2017

----------------------------------------------

ATATÜRK'Ü SEVMEK ZORUNDASIN

Kalbinde sevgi olmasa da

Hiç kimseyi sevmesen de

Atatürk bu vatanı kurtardı.

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

* * * *

Özgür ve bağımsız yaşıyorsan

Köleliği düşman görüyorsan

Hür düşünmeme engel olunamaz diyorsan,

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

* * * *

Atatürk sekiz yıl ailesinden ayrı kaldı.

Gece gündüz demedi senin için savaştı.

Yurduna saldıran düşmanları perişan etti.

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

* * * *

Samsun'a senin için çıktı.

Erzurum ve Sivas kongrelerini senin için yaptı.

Geceleri rahat uyku uyuyorsan,

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

* * * *

Evlendin, çocukların oldu.

İşin var, maaşın var, aç değilsin.

Sana bu yaşam kolaylığını sağlayan,

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

* * * *

Atatürk, Atatürk, Atatürk demelisin.

Devrimlerinin takipçisi olmalısın.

Yurdunu İngiliz'e, Yunan'a bırakmamak zorundasın.

Atatürk'ü sevmek zorundasın.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

--------------------------------------------------

YILLAR ÖNCESİNDEN BİR RÜZGAR ESTİ

Bir rüzgar esti, yıllar öncesinden

İnegöl'deki evimizin bahçesinden

O bahçede erik ağaçları vardı.

Asmada salkım salkım üzümler

Ve bir dut ağacı.

* * * *

İki uzun kollu adam

Kollarını açsalar ve uğraşsalar,

Parmakları birbirine değmezdi.

Kalındı dut ağacının gövdesi.

* * * *

O bahçedeki iki katlı

Ahşap bir evde doğdum.

Önceleri Serdar'dım.

Sonraları Serdar Yıldırım oldum.

* * * *

Ben on iki yaşındaydım.

Yaşı benden büyük

Birtakım insanlar tartışıyordu.

Atatürk, bu ülke için ne yaptı diyordu.

* * * *

Ben haykırdım: Atatürk bu vatanı kurtardı.

Türkiye Cumhuriyeti'ni kurdu.

Şimdi özgür ve bağımsız yaşıyorsan

Bunu Atatürk'e borçlusun.

* * * *

Atatürk'e saygı duymalısın.

Devrimlerinin izinden gitmelisin.

Atatürk, Atatürk, Atatürk demelisin.

Atatürkçülüğün en büyük savunucusu olmalısın.

* * * *

" Boş versene çocuk sen ya

Atatürk senin hayatın olmuş.

Sen Atatürk dedikçe

Beynin buz tutmuş, kalbin durmuş. "

* * * *

Ben, hayır, dedim.

Beynim buz tutmaz, kalbim durmaz.

Ben Atatürk dedikçe

Beynim aydınlanır, kalbim hızlı çarpar.

* * * *

Aradan elli yıl geçti.

Doğduğum eve gittim, bahçeye çıktım.

Dut ağacı çok büyümüş, güçlenmiş.

Kökleri dünyanın tabanına ulaşmış.

* * * *

Dedim, dut ağacı gibi,

Yıllarla benim Atatürk sevgim büyümüş.

Kollarımı bir kaldırdım ki,

Ellerim bulutları tutarmış.

SON

O CESUR YÜREKTE YÜZLERCE ASLAN YATAR

Anadolu dört bir yandan kuşatılmıştı

Ordular dağıtılmıştı, silahlar toplanmıştı

Halk, çaresizdi, mal, can emniyeti yoktu

Her yer karanlıktı, göz gözü görmüyordu

Anadolu düşman çizmesi altında eziliyordu.

* * * *

Ruslar, 1914 yılında Anadolu'ya girdi ve Erzurum'u kuşattı

Enver Paşa başarılı olamadı

Ruslar, Erzurum, Muş, Bitlis ve Erzincan'ı ele geçirdi

200 bin kişilik Rus Ordusu yenilmezdi

Mustafa Kemal dediler, az bir kuvvetle Rusları durdurdu, dediler

Mustafa Kemal adı kısa zamanda Anadolu'ya yayıldı

Dillerde, gönüllerde Mustafa Kemal vardı

O, karanlıkta bir ışıktı ve Anadolu ışığa koştu

Dünya durdukça sönmeyecek bir ışığa, Mustafa Kemal'e koştu

* * * *

Anadolu'da Türk olmayan, başka milletlerden insanlar vardı:

Ne Mustafa Kemal'i, kim bu Mustafa Kemal dediler

Türk Halkı dedi: Sıra dışı bir komutan, mert, yiğit

O cesur yürekte yüzlerce aslan yatar.

* * * *

Türk olmayanlar, Mustafa Kemal'i sevmeyenler, dedi.

Bizim komutan Trikopis, İzmir'e geliyor

Tilkiden kurnaz, kaplandan kavgacıdır.

Mustafa Kemal'i Anadolu'dan söker, atar.

* * * *

Türk Halkı dedi: Yunan komutan Trikopis gelsin ve ne olacağını görsün

Türk, teslim olmaz, köle olmaz, boyun eğmez, bunu bilsin

Türk'e boyun eğdirmek isterken,

Kendisi boyun eğmesin.

* * * *

Dünya tarihi boyunca pek çok millet

Türk Milleti'ne boyun eğdirmek istemiştir

Böyle bir şey mümkün olmayınca

Dilini dibine çekip sessiz kalmıştır

Baskı altındaki milletler, Mustafa Kemal Atatürk'ü

Örnek alarak bağımsızlıklarını kazanmıştır.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım 28-8-2021

--------------------------------------------------------------------

KAHRAMAN MUSTAFA KEMAL

Karşıdan bir atlı geliyor

Bana selam veriyor

Nereye gidiyorsunuz, diyorum

Çanakkale'ye diyor.

* * * *

Yolunuz açık olsun

Şansınız bol olsun

Bileğiniz bükülmesin

Sırtınız yere gelmesin.

* * * *

" Yolum açıktır, çocuk

Şansımı kendim yaratırım

Bileğimi bükecek çıkmadı

Sırtımı yere getirecek doğmadı. "

* * * *

Kahraman bir savaşçısınız

Göğsünüz madalya dolu

Bu genç yaşta bu kadar madalya

Dünya tarihinde görülmemiştir.

* * * *

" Yurduma saldıran düşmanlara karşı koydum

Onlarla savaştım ve galip geldim

Sence bu kadarı yeterli değil mi?

Biz savaş oyununa daha yeni başladık. "

* * * *

Belli ki Çanakkale yeterli gelmeyecek

Anladım Anadolu düşmanla dolacak

Türk'ün özgürlük savaşı başlayacak

Türk Bayrağı'nı göndere Mustafa Kemal dikecek.

* * * *

" Dur bakalım, aslanım, soluklan biraz

Derin bir nefes al, kendine gel

Az önce Türk Bayrağı dedin, Mustafa Kemal dedin

Ben adımı söylemedim, beni nasıl tanıdın? "

* * * *

Ey gelmiş geçmiş en büyük kahraman

Savaş meydanlarının yenilmez armadası

Ben gelecekten geliyorum, seni nasıl tanımam

8-8-2021 tarihinden sana nasıl ulaşamam?

* * * *

Ben her gün haykırıyorum Cumhuriyet diyorum

Sizin kurduğunuz Türkiye Cumhuriyeti yıkılmaz diyorum

Bunun için beynimi paramparça ediyorum

Tarihin dipsiz karanlığında bir ışık arıyorum.

* * * *

Nice savaşlardan sonra, Türkiye Cumhuriyeti'ni kuracaksınız

Tarihe isminizi altın harflerle yazdıracaksınız

Baskı altındaki milletlere örnek olacaksınız

Mustafa Kemal başardı, biz de başarırız dedirteceksiniz.

* * * *

" Demek ki daha yolun başındayım

Vatanımı savunarak dünyaya örnek olmalıyım

Yenilmemeliyim, yenmeyi öğrenmeliyim

Dünya durdukça ezilen halklara örnek olmalıyım.

* * * *

Benim adım Mustafa Kemal

Cumhuriyet düşmanlarının yenilmez savaşçısıyım

İçinde demokrasinin bol olduğu

Türkiye Cumhuriyeti'ni kurmaya kararlıyım.

* * * *

Her dört yılda bir seçim olmalı

Halk, beğenmediği yöneticiyi değiştirebilmeli

İktidarda olan yönetici oyları değiştirmemeli

Beğenilmiyor ise, gitmeyi bilmeli.

* * * *

Türkiye Cumhuriyeti'ni genç beyinler yönetmeli

Bu genç beyinler aydınlığa yönelmeli

Çağlar ötesinden değil, gelecekten beslenmeli

Karanlığı reddetmeli, geleceğe ışık yakmalı. "

* * * *

Ey büyük güç, ey büyük kudret

İlkelerinin yılmaz takipçisiyim

Bu ilkeleri insanlara ulaştırmada

Işık hızındayım çünkü bunda kararlıyım.

* * * *

Mustafa Kemal atına bindi

Bana el salladı

Sonra görüşürüz, dedi.

Çanakkale'ye doğru hızla uzaklaştı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

GÜMÜLCİNE GÖÇMENİ 60 YAŞLARINDA AHMET BEY ANLATTI

" Benim dedem Halil Çavuş Osmanlının son zamanlarında 21 yıl askerlik yapmış. Cephelerde savaşmış. İngiliz, Suriye'de arapları kandırırmış. Getirdiğin her Osmanlı askeri için, sana bir reşat altını dermiş. Arap askeri, Osmanlı askerini bağlayıp getirirmiş. İngiliz, araba altını verirmiş. İngiliz geri almasın diye, arap altını yutarmış. Sonra ingiliz Osmanlı askerini yüzükoyun boğazı raylara gelecek şekilde yatırırmış. Tren askerin üstünden geçermiş. İngiliz sonra kılıçla arabın karnını yarar, altını alırmış.

Osmanlı askeri ile arap askeri cephede ingilize karşı savaşırken, arap, arkadaşı Osmanlı askerini siperde arkadan vururmuş. Mustafa Kemal Atatürk, bu durumu bildiği için, tayin olduktan sonra orduyu şimdiki sınırlara çekmiş.

Halil Çavuş, Cumhuriyet ilan olduğunda en çok sevinenlerden biriymiş. Şu araplardan kurtulduk, dermiş. Daha uzun yıllar yaşamış. Öldüğünde oğlu 75 yaşındaymış. Ahmet Bey şimdiki gençler bunları bilmiyor. Bilseler yanlış akımlara kapılmazlar, dedi.

" Bu anlattıklarınızı gençlere ve genç kalmasını bilenlere duyurmama izin var mı? " diye sordum. Ahmet Bey dikkatli bir şekilde gözlerime baktı. Başını salladı. İzin senin, dedi.

" Söylediklerimi hatırlayabilecek misin? İstersen bir kağıt kalem al, yaz, "

" Merak etmeyin, virgülüne kadar beynime yazdım. Eve gidince defterime de yazarım. Dünya durdukça insanlar bunları unutmaz ve yanlıştan uzak kalırlar. "

Yazan: Serdar Yıldırım

ÇANAKKALE'DE BEN VARDIM

İster miydim Anadolu işgal edilsin?

İster miydim ordular dağıtılsın?

İster miydim padişah teslim olsun?

İstemezdim, böyle olsun istemezdim.

* * * *

Anadolu harap, bitap bir haldeydi.

Türlü katliamlar yaşanmaktaydı.

İnsanımın koruyanı, kollayanı yoktu.

Sonunda İngiliz gemileri Çanakkale'ye geldi.

* * * *

Alman komutan Liman Von Sanders Türk birliklerinin başındaydı.

Tabyalar savunmasızdı, ateş hattındaydı.

Düşman çok güçlüydü, kayıplar artmıştı.

Siperler gerilere, daha gerilere çekilmişti.

* * * *

Ben geldim Çanakkale'ye insanlar beni tanıyorlardı.

Liman Von Sanders bir cephe sana yeter mi dediydi?

Ben hayır dedim, bütün cephelerin komutanlığını bana vermelisiniz.

Dediğim aynen oldu, Çanakkale'de ben vardım.

* * * *

Geceleri uyku tutmazdı beni.

Atıma bindiğim gibi dörtnal uzaklaşırdım.

Düşman sabaha karşı nereden çıkartma yapar.

Bunun planını yapar, önlemini alırdım.

* * * *

Çanakkale'de dört - beş gün uyumadığım olurdu.

Bir gece saat iki sularıydı.

Birliğime geri döndüm ve emrimi verdim:

Conkbayırı'na beş yüz asker çıkarın, mevzilensinler.

* * * *

Aman komutanım, dedi, diğer subaylar.

Orası kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdir.

Ne gereği vardır orada beş yüz askerin.

Bir asker bile gitmese daha doğrudur.

* * * *

Siz dedim, beş yüz askeri gönderin.

Evet, dediler, gönderdiler.

Sabaha karşı Anzaklar Conkbayırı'ndaydı.

Ama ben de Türk Askeri'nin yanındaydım.

* * * *

Kılıcım sağ elimdeydi, tabancam sol elimde.

Bütün bir gün savaştık can siperhane.

Yıkılmadık, yenilmedik, galip gelen biz olduk.

Kazanan biz, yenilen İngiliz oldu.

Yazan: Serdar Yıldırım

RESSAM VAN GOGH İLE SERDAR YILDIRIM

Zaman gezgini olarak bir araya geldik. Ben bu hikayenin yazarı Serdar Yıldırım ve dünyanın gelmiş geçmiş en büyük ressamı olarak adı anılan Hollandalı Van Gogh. Paris'te bir müzayede salonunda Van Gogh'un "Kafede Akşam" adındaki tablosu satıldı. Yüzden kapı açıldı. Yüz on, yüz yirmi derken, iki yüz milyon dolara alıcı buldu. Van Gogh her pey sürüşte vay be, vay be dedi, durdu.

Ben: " Sayın Van Gogh, bu bir dünya rekoru. Bugüne kadar hiçbir ressamın tablosu böylesine astronomik fiyata satılmadı. "

Van Gogh: " Arkadaş, bilmem inanır mısın, ben birkaç tablomla birlikte bu tablomu da mahalle bakkalına bırakmıştım. Tanesine on gulden dersin demiştim. O zamanlar on gulden iki dolar ediyordu. Tabloları alan olmadı. Biri satılsa zeytin, peynir ve ekmek alacaktım. Zaman bana çok zalim davrandı. Yetenek var ama açsın, bırak Van Gogh'un aklı kaçsın. Çıldırmak işten değil. "

Ben: " Sayın Van Gogh, siz ortaya çıksanız, ben bu tabloyu yapan ressam Van Gogh'um deseniz. Tablonuzu satın almak için, fiyat artıran şu dolar milyonerleri, size yüz dolar bağış yapmazlar. "

Van Gogh: " Sen de abarttın ama yüz dolar vermezlermiş? Ben de elli dolar isterim. Vermezlerse intihar ederim. "

Van Gogh müzayede salonunun orta yerine çıktı. Ellerini havaya kaldırdı. Kendini tanıttı. Salondakilerin ağzı açık kaldı. Doğru dediler, bu Van Gogh. Rica etsem bana elli dolar verebilir misiniz? dedi. Başlar öne eğildi.

" Neden ama ? " dedi, Van Gogh. " Herkes bir dolar verse elli dolar toplanır. Bana karşı bu cimrilik neden? "

Sessizlik bir süre devam etti. Sonunda ön sırada oturan bir holding sahibi, şimdi size o parayı verirsek hayatın sıkıntısından kurtulur, rahatlarsınız. Bir daha böylesine üst düzeyde resimler yapamazsınız diye endişe ediyoruz, dedi.

Serdar Yıldırım ayağa fırladı ve gür sesiyle haykırdı: " Hayır, " dedi. " Yalan söylüyorsun. Van Gogh yaşarken parasal yardım yapılsaydı çok daha üst düzeyde, çok daha kaliteli resimler yapardı. O zamanın insanları, nasılsa bu da ötekiler gibi tarihin karanlıkları arasında kaybolup gider, diyerek yardım etmediler. Kim bilir nice ressam, heykeltraş, yazar, şair, sporcu, besteci ve diğer sanatsal uğraş içinde olanlar karanlıklarda kaybolup gitti. Binde bir böyle kaybolmayanlardan biri olan Van Gogh'un eseri milyon dolara satılıyor. Siz aslında insanlığın geleceğini satıyorsunuz ve gelecek yok oluyor, bunu fark edemiyor musunuz? "

Serdar'ın haykırışına cevap veren olmadı. Müzayede salonunda birkaç dakika sonra iki adam kalmıştı. Sessizliği Van Gogh bozdu: " Sen haklı çıktın Serdar, intihar etmeye gidiyorum. "

Serdar: " Dur Van Gogh. Yıl 2018. Senin kadar olmasa da ben de zor durumdayım. Bir iş bulmaya kalksam, hikaye yazma işini bırakmam gerekir. Otuz dört yıllık bir uğraştan vazgeçemem. Bak ben intihar etmem, sen de intihar etme. "

Van Gogh: " O zaman gel beraber intihar edelim. "

Serdar: " Hayır. intihar yok. Acılara birlikte göğüs gereceğiz ve galip geleceğiz. Şimdiye kadar hiç yenilmedim ve sen de yenilmezsin. Önümüze çıkarılan engelleri yıkıp geçelim. "

Serdar anlattıkça Van Gogh'un yüzü bembeyaz kesildi. O'nun anlattıklarını başını indirip kaldırarak tasdik etti. Sen haklısın, ben bir ellerimi yıkayıp geleyim, dedi. Yerinden kalktı, lavaboya doğru yürüdü.

Aradan zaman geçti. Tabanca sesi duyuldu. Serdar lavaboya koştu. Van Gogh yerde yatıyordu. Serdar gözyaşları içinde kaldı. Elli dolar verseler ne yapar eder Van Gogh'a iki tablo yaptırırdım. Bu iki tablo onların elli dolarını fazlasıyla karşılardı. Van Gogh gerçek hayatında tabanca ile yaşamına son verdiğinde otuz yedi yaşındaydı ve hep otuz yedi yaşında kaldı. 1853-1890 yılları arasında yaşamış yoksul bir ressamdı. Kendisini saygıyla anıyorum.

SON

ULUDAĞ TARZANI AHMET

Bursa Hayvanat Bahçesi'nde çalışmakta olan Kemal dürbünüyle Uludağ'ı gözlemliyordu. Kemal birden irkildi. Gördüğüne inanamadı. Ağaçlar arasında bir boşluk vardı ve orada ağaç yoktu. Halbuki geçen gün orası ağaç doluydu. Dürbününü sağa doğru kaydırdı. Birtakım adamlar, ellerinde baltaları ağaç kesiyordu. Yutkundu. Sağ yumruğunu salladı: " Benim adım Kemal, ben size orada ağaç kestirmem, " diye söylendi. Yan taraftaki tel örgülerin arkasında duran arkadaşı Hayri'ye seslendi: " Hayri, Uludağ'da ağaçları kesiyorlar. Fırla koş, Uludağ Tarzanı Ahmet'e git. Tarzan, bu kesimi engeller. "

Hayri: " Bunlar bir fidan dikmişler mi, ağaçları kesiyorlar? İnsan olmanın erdemine ulaşamamışlar sanırım. Geri zekalılar, " dedi ve tel örgülerin üstünden atladı. Hedefi Uludağ'dı ve Tarzan'ı bulmalıydı. Tarzan bu işin üstesinden gelirdi.

Hayri, Tarzan'ı buldu. Olanları öğrenen Tarzan çok kızdı ve şunları söyledi: " Dededen, babadan kalan ağaçları, sen de çocuğuna, torununa ulaştır. Ağaçlar kesilirse, soluduğumuz hava kirli olur ve çeşitli hastalıklara yakalanırız. Ağaçları kesmeyip korumak lazım. Boş arazilere fidan dikmemiz gerekir. "

Tarzan şimşek hızıyla harekete geçti ve ağaç katliamına dur dedi. Toprağa bağımlı yaşayan, kaçamayan, kendini kollayamayan, var olmaktaki amaçları canlılara yaşam sunmak olan ağaçlar sevindiler. Nihayet onlara arka çıkan biri olmuştu.

Tarzan'ın gelmesiyle ağaç kesmeyi bırakıp baltalarını yere atan adamlardan biri şöyle dedi: " Tarzan, bu bizim ekmek kapımız. Ne kadar çok ağaç kesersek, o kadar çok para kazanıyoruz. "

Bir başkası ise, şöyle dedi: " Ya bırak Tarzan, kırp gözünü görmezden gel. Görmezsen bizi, görürüz seni. Şu yüz lirayı al, bozdur bozdur harca. "

Tarzan: " Arkadaşlar, öncelikle bu sizin ekmek kapınız değil. Gücünüz, kuvvetiniz yerinde. Gidin başka iş bulun. Şu yaptığınız iş sayılmaz, kazandığınızın bereketi olmaz. Yer yer doymazsınız, hiç bir zaman mutlu olmazsınız. Bir ağaç kesen bir baş keser, o ağacı kesen el taş kesilir. "

Uludağ Tarzanı Ahmet'in gür sesi ve kararlı konuşması başları öne eğdirdi. Zaten ağaç kesen adamlar inanmadıkları şeyler söylüyorlardı. Tam gidiyorlardı ki, onları buraya getiren, bir ağacın gölgesine sığınıp orada yatmakta olan ve duyduğu konuşmalar üzerine kalkıp gelen Hasan Ağa: " Selam Tarzan, ben Hasan Ağa'yım. İsteyerek konuşmalarınızı duydum. Biraz üzüldüm, biraz sevindim. Üzüldüm, keşke gelmeseydin ve kesebildiğimiz kadar ağaç kesip gitseydik. Sevindim, senin gelmen iyi oldu. Nice zamandır Bursa'dan bu ormanlara bakar ve iç geçirirdim. Şu ağaçları kessem de küpümü doldursam, diye düşünürdüm. Uludağ Tarzanı Ahmet derlerdi, o ağaçları, ormanları korur. Senin korkundan buraya çıkamamıştım. Bugün bir cesaret bulup geldim ve epey ağaç kestirdim. Demin yüz dedilerdi, az dediler. Sen karanlığa kadar izin ver, al şu bin lirayı harca, ye, iç. Bana bir ay izin versen Uludağ'da kesilmedik ağaç bırakmam. "

Bunun üzerine Tarzan: " Bana bak Hasan Ağa, ayaklarının dibine bıraktığın ve benim eğilip almamı beklediğin o parayı al cebine sok. Değil Uludağ, burada bulunan bir ağaç için, milyon versen fikrimi değiştirmem. Senin bundan sonra ağaç kesmene izin vermem. Parayla satın alınan insanlar vardır ama dünyadaki bütün paraları toplayıp gelsen, ben satılık değilim. "

Tarzan'ın sözleri karşısında Hasan Ağa insanlığından utandı. Başını önüne eğdi ve iki damla gözyaşı göz pınarlarından süzüldü. Param çok olsa dünyayı satın alırım derken, işte gelmiş Tarzan'a toslamıştı. İşçilerine gündeliklerini ödeyip evlerine yolladı. Derin bir çukur kazıp baltaları gömdü. Kestirdiği ağaçlardan özür diledi. Tarzan'dan izin alıp, ağaçları korumak için, Uludağ'ın batı tarafına yöneldi. Yaşam zincirini kırmış, kimliğini değiştirmişti. Artık Hasan Ağa yoktu, Tarzan Hasan vardı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

EŞSİZ ASKER ATATÜRK

O, bir millete baştı.

Yel oldu, dağlar aştı.

Sel oldu, düşman kaçtı

Tüm dünya buna şaştı

Eşsiz asker Atatürk.

---------------------------------

ATATÜRK VE CUMHURİYET

O'nsuz tarih olmazdı.

O, doğmasaydı.

Tarih kitaplarını yırtardım,

Cumhuriyet kurulmasaydı.

---------------------------------

CUMHURİYET

Haykır durma, Cumhuriyet 96 yaşında.

Dört mevsim yaşanıyor, toprağında, taşında.

* * * *

Birbiriyle kaynaşmış Türk Halkı'nın sesi var.

Asrımızın ileri, güçlü Türkiye'si var.

* * * *

O güçlü Türkiye'nin önderi, lideri var.

Elinde meşalesi Yüce Atatürk'ü var.

* * * *

Sarsılmaz irademiz, bükülmez bileğimiz.

Işığıyla aydınlanır uygarlık yolumuz.

* * * *

Cumhuriyet sonsuza, sonsuza ulaşacak.

Bütün diğer devletler ondan geri kalacak.

----------------------------------

BAŞKOMUTANLIK MEYDAN MUHAREBESİ

- Dumlupınar Meydan Muharebesi -

Kütahya'ya bağlı Dumlupınar yakınındaydı.

Tarih 30-Ağustos-1922

Beşinci günüydü Büyük Taarruz'un.

Yunan işgal kuvvetlerine karşı

Kesin bir Türk zaferiyle sonuçlandı.

Şahsen yönetilmişti,

Mustafa Kemal Paşa tarafından.

-----------------------------------

DEVRİMCİ MUSTAFA KEMAL

Ağaçlara, taşlara, yapraklara, kuşlara

Denizlere, göllere, ırmaklara, çaylara

Gelip geçen yıllara, mevsimlere, aylara

Duygularım coşar, sel olur, seni sorarım.

* * * *

Selanikim, Samsunum, Ankaram, İstanbulum

Karadenizim, Marmaram, Egem, Akdenizim

Başka izmleri boş ver yeterli Kemalizm

Hedef zirve çünkü ben gerçek bir Türk genciyim.

* * * *

Bir volkan gibi kabardım, kabıma sığamam.

İlkelerinden başkasına gidip sığınmam.

Sen varken uzakta yol gösterici aramam.

Ben bu yurdu emanet ettiğin Türk genciyim.

--------------------------------------

MUSTAFA KEMAL ATATÜRK CUMHURİYET DEMEKTİR

Bu topraklarda Cumhuriyet özgürlük demektir.

Özgürlük Anadolu'da Cumhuriyet demektir.

Özgür olmak isteyen yeni nesillere,

Altın tepsi içinde Cumhuriyeti sunduk biz.

* * * *

Çilesini biz çektik, acısını biz yaşadık.

Yıllarca Kurtuluş Savaşı için ömür törpüledik.

Pek çoğumuz evine geri dönemedi.

Bebeklerimiz bize bir kez baba diyemedi.

* * * *

Vatanımızı savunduk düşmana karşı.

Gündüz ve gece bekledik siperlerde.

Bağrımıza hançer saplandı istemesek de.

Hançeri bağrımızdan çıkarıp düşmana sapladık.

-----------------------------------------

SONSUZA KADAR KALBİMDESİN

Ey tarihin kaydettiği büyük komutan!

Bu vatanı kurtardın diye sana şükran borçluyum.

Temelleri çok sağlam Türkiye Cumhuriyeti'ni kurdun.

Gösterdiğin olağanüstü kahramanlığa minnettarım.

* * * *

Ey tarihin kaydettiği eşsiz devlet adamı!

On beş yıl onurlu ve şerefli bir yönetim gösterdin.

Başarılarından dolayı seni alkışlıyorum.

Gönlümden derlediğim bir demet çiçeği armağan ediyorum.

--------------------------------------------

BİR GÜNEŞ GİBİ DOĞDUN

Şan, şeref ve onurla taşıdın Türk Bayrağı'nı.

Olmaz, dediler, bu vatan kurtulmaz, dediler.

Bitti, dediler, her şey bitti, dediler.

Anadolu yandı, yıkıldı, tükendi, dediler.

Sonra sen bir güneş gibi doğdun,

Anadolu'nun bağrında karanlığı boğdun.

* * * *

Yenilmeyiz biz, yeneriz diyenleri tükettin.

Topun, tüfeğin az olsa bile onları alt ettin.

Şanlısın sen, Türklük sana şükran borçlu.

Türklüğü zirveye taşıdın, sürünsün onlar yer altında.

-------------------------------------------

VATANI KURTARMAK YETMEZDİ

Devrim gerekliydi.

Devrim; değişim, çağdaşlaşma demekti.

Fikirde, düşüncede devrim

Kılık, kıyafet devrimi

Şapka devrimi

Kadınlara özgürlük

Harf devrimi

Gelin, tamamlayalım devrimi, dedim.

Geldiler, tamamladık.

Çağdaşlaştık, medenileştik.

İlkellikten kurtulduk, modernize olduk.

Modern olduk.

Çağın gereklerine uyduk.

Yazan: Serdar Yıldırım

ATATÜRK BİR DEHA

Deha, çağının çok ilerisinde

Fikirlerle donanmış demektir

Deha, özgür ve bağımsızdır

Tarz yaratır ve bu tarzı

İnsanlığın yararına kullanır.

* * * *

İnsanlığa yararı olsun diye

Ortaya atılan fikirler

Anında herkes tarafından

Kabul görmez.

* * * *

Orta çağ karanlığında yaşayanlar,

Yaşadığı çağdan ayrılmak istemez

İlerici fikirleri kabul etmez

Kendisi gibi gerici olmayanların

Önünü kesmeye çalışır.

* * * *

Cumhuriyet ilan edildikten sonra

Atatürk: Asıl savaşımız bundan sonra başlıyor, demiştir.

O'nun devrimlerine

En yakın arkadaşlarından karşı çıkanlar oldu.

* * * *

Ben maaşımı padişahtan alıyordum

Şimdi maaşımı kimden alacağım, diyenler

İstanbul'da her gün binlerce kişiye

Mustafa Kemal, Samsun'a çıktı

Anadolu'ya gidelim,

Kurtuluş Savaşı'nı başlatalım, diyenler.

* * * *

Aradan zaman geçtikçe

Anadolu karanlıktan kurtuldukça

Kültür, Anadolu'yu aydınlattıkça

Ülkeyi terk edenler oldu.

* * * *

Bunlardan, Atatürk aramızdan ayrıldıktan sonra

Mustafa Kemal haklıymış, deyip

Geri dönenler oldu.

Aralarından milletvekili seçilenler oldu.

* * * *

Atatürk hakkında araştırma yapalım

Gerçekleri öğrenelim

Kendimiz bir tarz yaratalım

Atatürkçü olalım.

* * * *

İnsanoğlu beyninden prangaları söküp atarsa

En yüceye, en büyüğe ulaşır

Benim de, büyüğüm de

Yabancı güce boyun eğme

Sen Türk'sün, Türk olduğunu unutma.

* * * *

En büyük Türk Atatürk de

O'nun izinden git

Başka her türlü yol

Senin için, çıkmaz yol.

SON

------------------------------------------------------------

ATATÜRK GİBİ OLMAK

Halktan yana olmak

Halkla birlikte olmak

Yanlış kararlar alıp

Halkın nefretini kazanmamak.

* * * *

Öz güven sahibi olmak

Halka güvenmek

Halkın istemediği bir durumun

Yaşanmasına asla izin vermemek.

* * * *

Atatürk gibi olmak

Savaşta ve barışta

Halkın canını

Kendi canından üstün saymak.

* * * *

Atatürk gibi olmak

Bir tek vatandaşının canına

Kefil olmak

Vatandaşını koruyamıyorsan

Görevini bırakmak.

* * * *

Atatürk gibi olmak

Tarımda ve hayvancılıkta

Anadolu'nun ve Trakya'nın

Dünyada ön sıralarda olmasını sağlamak.

* * * *

Yönetimine geldiğin

Dünya durdukça var olacak

Türkiye Cumhuriyeti'nin

İleri gitmesini sağlamak.

* * * *

Atatürk, Atatürk demek

Atatürk ilke ve devrimleri

Işığında yolunu aydınlatmak

Başka her yolun karanlık

Olduğunun farkına varmak.

SON

----------------------------------------------------

MUSTAFA KEMAL GERÇEK, GERİSİ YALAN

İngiliz'in izniyle yunan

Batı Anadolu'yu etti talan

İmkansızı mümkün kılan

Mustafa Kemal gerçek, gerisi yalan.

* * * *

Yunan, Batı Anadolu' da çok can aldı

Evleri yağmaladı, köyleri yaktı

Efeler, yunan için, dağa çıktı

Yunanla savaştı, bu vatan bizim, dedi.

* * * *

Takviye kuvvetler cepheye geldi

Yunan, zafer naraları attı

Çarpışmalar şiddetli geçiyordu

Efeler, giderek azalıyordu.

* * * *

Kurtuluşun bir yolu olmalıydı

Anadolu yunana teslim edilemezdi

Halk, bir bütün olarak harekete geçmeliydi

Ancak halka bir önder gerekliydi

Bu önder Mustafa Kemal olabilir miydi?

* * * *

Doğuda az bir kuvvetle rusları durduran

Çanakkale'de ingiliz ve fransızları bozguna uğratan

Yurdun her karış toprağını kahramanca savunan

Mustafa Kemal olabilir miydi?

* * * *

Mustafa Kemal, Anadolu halkını harekete geçirdi

Onlardan seninleyiz mesajını aldı

Büyük Taarruz'da en öndeydi ve ileri atıldı

Pek çok can O'na göğsünü siper etti

O yaşamalıydı ve Anadolu düşmandan kurtulmalıydı

* * * *

Mustafa Kemal güveni boşa çıkarmadı

Yurduna saldıran düşmanları perişan etti

Kurtulanlar, ülkelerine zorlukla kaçtı

Geride kalanlar için, acı son vardı

SON

-------------------------------------------------------

YA ATATÜRK OLMASAYDI?

Anadolu'da kilise çanları çalardı

Etnik azınlık Türkler, bundan rahatsız olurdu

Camiler kiliseye çevrilirdi

Ezan sesi duyulmazdı.

- * * *

Papazlar, hayata yön verirdi

Krallara taç giydirirdi

Beşe bölünen Anadolu'da

Beş krallık hüküm sürerdi.

- * * *

İngiliz, Fransız, İtalyan

Anzak ve Yunan Krallığı

Anzaklar kimdir derseniz

İngilizler tarafından

Çanakkale'ye getirilen

Avustralya yerlileri.

- * * *

Ey şimdiki zamanda yaşayan insan,

Sen hayatta olmazdın

Baban, annen var olmazdı

Onlar bu dünyaya gelmezdi

Seni dünyaya getirmek için,

Geleceği ezmezdi.

* * * *

Atatürk ilkeleri ve devrimleri

Işığında yolunu aydınlat

Sana başka önder gerekmez

Tek önderin Atatürk olmalı.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

BEN MUSTAFA KEMAL OLSAYDIM

Selanik'te doğsaydım

Şemsi Efendi İlkokulu'nda okusaydım

24 yaşında yüzbaşı olsaydım

Yurdun kurtuluşu yolunda adım atsaydım.

* * * *

Tayin olduğum her yerde

Suriye'de, Sofya'da

İki-üç subay arkadaşım bile olsa

Örgütlenseydim, onlarla haberleşseydim.

* * * *

Sonunda Çanakkale'ye gelseydim

Komutayı ele alsaydım

İngiliz, Fransız savaş gemilerini

Boğazın karanlık sularına gömseydim.

* * * *

19-Mayıs-1919' da

Samsun'a çıksaydım

Amasya Tamimi'ni yayımlasaydım

Erzurum ve Sivas Kongrelerini yapsaydım.

* * * *

Ben Mustafa Kemal olsaydım

Bunları başarabilseydim

Böylesine büyük ve görkemli olabilseydim

Tarihe ismimi altın harflerle yazdırabilseydim.

* * * *

Bu yazdıklarımı ben başaramazdım

İki kişiyi bir araya getirip örgütleyemezdim

Conkbayırı'nda gece saat 04:30'da

Hücum deyip ileri atıldığımda

Asker peşimden gelmezdi.

* * * *

Ben Mustafa Kemal olmaya özendim

Keşke Mustafa Kemal olsam dedim

Dünyada yaşayan insan neslinin

Mustafa Kemalci olması tek dileğim.

* * * *

Ey gelecek yeni nesiller

İnsan evlatları, Türk çocukları

Mustafa Kemal Atatürk'ü unutmayın

Özgür ve bağımsız kalın.

* * * *

Kimse size baskı yapamaz

Böyle düşüneceksin diyemez

Beyninize pranga vuramaz

Çağ dışı bir yaşamı bugüne uyarlayamaz.

* * * *

Dün yoktur, kaybolmuştur

Bugün Atatürk vardır

Yarın yine Atatürk var olacaktır

Atatürk sonsuza kadar var olacaktır.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım

--------------------------------------------------

ATATÜRK BARIŞ TARAFTARIYDI

Atatürk barış taraftarıydı

Savaş olsun istemezdi

Bir ülkenin başka bir ülkenin

Sınırını geçmesine tahammül edemezdi.

* * * *

İnsanların birbirine düşman edilip

Savaştırılmalarına karşıydı

Her millet kendi sınırları içinde

Özgür ve bağımsız yaşamalıdır, derdi.

* * * *

Aradan 100 yıl geçti

Dünya milletleri Atatürk'ü örnek almadı

Zengin milletler daha zengin olmak için

Fakir milletleri böldüler, parçaladılar

Onlara silah sattılar, daha da zenginleştiler.

* * * *

Fakir milletler, beyinlerini saran

Prangadan kurtulamadı

Özgür olmak istemedi

Kişisel düşünce özgürlüğü sağlanamadı

Karanlığa boyun eğildi

Işık önemsenmedi.

* * * *

Biz Atatürkçüyüz diyelim

Atatürk'ü örnek alalım

Atatürk'ü sevmeyenleri

Atatürkçü olmaya davet edelim.

SON

Yazan: Serdar Yıldırım 5-7-2021